Heeft Dordt een stadsdichter nodig? Nee. Is Dordt een leukere stad mét stadsdichter? Ja. Waarom? Ik kan u hooguit ‘mijn waarom’ aanbieden: een stadsdichter kan zaken die wij ‘in the heat of the moment’ ó zo belangrijk vinden in het licht van de eeuwigheid plaatsen en dat werkt heerlijk relativerend. Een stadsdichter kan de grote, vaak abstracte dingen des levens naar een klein en menselijk perspectief ‘vertalen’ en een stadsdichter kan, waar nodig, humor en ontspanning te weeg brengen. Ik herhaal dus nog maar eens mijn openingsvraag: heeft Dordt een stadsdichter nodig? Het antwoord blijft nee, maar dat neemt niet weg dat een stadsdichter voor een stad niet alleen uiterst aangenaam, maar ook van grote betekenis kan zijn. Ik vind dus dat Dordt ‘gewoon weer’ een nieuwe stadsdichter moet benoemen. Een nieuwe zegt u? Jawel, want vanaf morgen zijn we namelijk stadsdichterloos. De ‘ambtsperiode’ van Marieke van Leeuwen loopt dan af en dus staat de gemeenteraad voor de vraag of deze ‘functie’ wederom moet worden ingevuld. Niet doen joh… zonde van het geld, roepen natuurlijk de tegenstanders, want in tijden van crisis sneuvelt altijd als eerste de kunst, want kunst kun je nu eenmaal niet op je boterham smeren. Hoewel? Als ik terugkijk op de ‘Marieke-jaren’ heb ik wel degelijk het gevoel gevoed te zijn… gevoed door voetnoten, sneren, aaien, aanvullingen, invullingen, inkleuringen, inzichten, uitzichten, aankledingen en uitkledingen die ik, na teruglezing, altijd wel weer ontdekte in Marieke’s prachtgedichten. Marieke van Leeuwen heeft het, als tweede officieel benoemde stadsdichter van Dordrecht (zij volgde in 2009 Jan Eijkelboom op) gewoon hartstikke goed gedaan. Dankzij Jan en Marieke kán en wíl ik gewoon niet meer zonder stadsdichter. En wie moet dat dan worden? Daar ga ik gelukkig niet over, al heb ik persoonlijk een zwak voor Kees Klok, voor Peter M. van der Linden, voor Josse Kok en voor Jacoline De Heer. Als het maar geen ‘songfestival’ wordt, zoals vier jaar geleden. Ik mocht die verkiezingsavond avond in de Kunstkerk destijds aan elkaar praten, maar ik lig nog wel eens wakker van al die doodongelukkige dichtersblikken. Laat de kenners maar kiezen.