Je bent pas een echte jongen van De Witt als je zonder blikken of blozen in een Arriva-bus durft te stappen. Zelden heb ik een rit van centrum naar Sterrenburg zo snel in een dergelijk voertuig afgelegd. Het leek wel een taxi, behalve dan dat deze chauffeur kon lezen én schrijven. Nu rem ik zelf ook niet voor Nordic-walkers, maar ik vond de doodsangst op het gezicht van een groepje net op tijd wegvluchtende knickerbockers ter hoogte van het Sterrenburgpark toch wel een beetje sneu. De chauffeur reed vastberaden door, alsof hij de onlangs opgelegde boete van de Provincie (zo’n 125.000 euro) zélf moet betalen als hij niet op tijd op zijn eindbestemming zou zijn.

De provincie Zuid-Holland legt de geldsanctie op na alle wantoestanden waarbij sinds begin dit jaar massaal ritten uitvielen en de bussen enorme vertragingen opliepen. Ze vindt die boete terecht vanwege de ernst van de tekortkomingen en de maatschappelijke onrust. Nu vind ik die maatschappelijke onrust wel meevallen (als Dordtenaren stoppen met zeuren dan moet je pas écht gaan uitkijken), maar ik vind het wel sneu. Niet voor Arriva hoor, daar hebben ze poen zat en wat mij betreft steekt de directie de komende weken maar een paar havanna’s minder op.

Nee, sneu is het vooral voor die chauffeurs. Voor het overgrote deel toch dezelfde mensen die vroeger de Dordtse bus bestuurden en die nu plotseling het mikpunt van alle frustraties zijn. De bus in Dordt wordt over het algemeen bestuurd door toegewijde chauffeurs die zich momenteel voelen als Rintje Ritsma of Jochem Uitdenhaaghe. Je wilt wel harder… maar het gaat gewoonweg niet. Sneu dus. Ik vind dat een leuk woord, maar je moet het wel op de juiste manier gebruiken. Ik heb tantes die de ramp met de Titanic sneu vonden, of de Twin Towers, maar dat vind ik toch een verkeerd woordgebruik. Sneu is wel erg, maar ook weer niet zó erg! Sneu zijn mensen die een kwartier voor de opening van V&D al in de rij staan, sneu is carnaval in Dordrecht, of als je mandarijntjes zuur zijn.
Sneu is het als je zoon een keer verliest met voetballen of als je op een terrasje zit en het gaat regenen. Sneu is ook als je een middelgrote provinciestad bent, zonder bioscoop of gewoon als je Joop van Tellingen heet.

Sneu, maar dan in de categorie Sneu met een hoofdletter ben je als je een Pool bent en je komt terecht in een pensionnetje in Krispijn, waar je met de nek wordt aangekeken. Als je vanuit Polen in Krispijn belandt, dan kun je toch niet écht van een stijgende lijn in je leven spreken. Pool belt naar huis: ,,Schat, ik zit nu in Dordrecht, in een wijk die ze Krispijn noemen. Sommige stukken worden aardig opgeknapt, maar het gedeelte waar mijn pension staat ziet er een beetje uit als Gdansk vóór Lech Walesa… zeg maar. En die Dordtenaren doen niet echt vriendelijk. Je zou bijna weer gaan verlangen naar een weekje asperge-steken in Limburg. Maar helaas, we moeten nog wel een paar maandjes blijven want die norsige eilandbewoners hier willen wél graag een verbouwinkje voor half geld. Nou, ik moet hangen, want mijn cement wordt hard en er staat ook weer een Krispijnse klager voor de deur. Dááág!”

Sneu hoor, Krispijn.