C&A enige tijd gesloten wegens vechtende vrouwen.

Echt gebeurd in Dordrecht… enkele maanden geleden alweer. In deze column de ontluisterende details.
Greet (50) staat bij de kinderkleding. Ze kan het nog steeds niet laten om de afdeling, minimaal drie keer per week, te bezoeken. Haar kinderen zijn alweer een tijdje de deur uit en kleinkinderen zijn er nog niet, dus eigenlijk heeft het geen enkel nut om al die kinderkleertjes langs haar handen te laten gaan. Het is in de loop der jaren echter een soort verslaving geworden. ,,Enig hè, dat broekje? Moet je die schattige Mickey Moude-motiefjes nou toch zien”, zegt ze tegen haar beste vriendin Antoinette (49), gescheiden bijstandsmoeder zonder noemenswaardige hobby’s, behalve Bram Ladage.

Antoinette knikt bevestigend, terwijl haar blik op de roltrap gevestigd is. ,,Kijk nou! Daar loopt Jantje Smit. ,,Het turkooizen lycra-topje dat ze even daarvoor nog in haar handen had dwarrelt nog even door de lucht als Antoinette al richting roltrap stormt. Greet laat de afgelopen anderhalve seconden nog even door haar hoofd spelen. ,,Wat zei ze nou? Jan Smit? Hier bij C&A?” Greet, honderdentien kilo schoon aan de haak, besluit dan ook maar te gaan rennen.

Bovenaan de roltrap naar de benedenverdieping ziet ze haar vriendin nog net de hoek om stormen. Rennen op de roltrap dus en in haar haast duwt ze de potige gebouwde bezoekster (Ans, 43) hardhandig opzij. Plastic tasjes gevuld met eerder afgerekende kledingstukken rollen over de bewegende traptreden. Greet wil snel doorlopen, bang om Antoinette uit het oog te verliezen, maar dat zou anders lopen. Ans, in het dagelijks leven beveiligingsmedewerker en fanatiek judo-lerares is niet het type dat zich makkelijk opzij laat duwen. Met een snoekduik werpt ze zich op de enkels van Greet, die nog net de bovenverdieping weet te halen. De vechtpartij die dan ontstaat is niet fraai om te zien. Er wordt gemept met goed gevulde plastic Wibra-tasjes (vooral ondergoed), er wordt geknepen, gebeten, geschreeuwd en gescholden. Met een grappig gedecoreerd kinderriempje (Bob de Bouwer) perfectioneert Ans haar judo-specialiteit (eerste verwurging met hulpmiddelen). Antoinette, inmiddels weer op de weg terug van haar zoektocht naar de Volendamse zanger, mengt zich nu ook in de strijd. Met een oranje vakantieslipper mept ze driftig op het achterhoofd van de potige judoka. 

Twee beveiligingmedewerkers werpen zich vervolgens op het knokkende damestrio en weten de kluwen uiteen te trekken. Het winkelpand is inmiddels gesloten voor publiek.

In het politiebusje, op weg richting bureau, vraagt Greet aan Antoinette, hoe de ontmoeting met Jan Smit gegaan was. Antoinette haalde haar schouders op. ,,Hij was het niet”, zuchtte ze. ,,Maar hij léék er wel op!”

Zuchtend staart Greet naar buiten. Plotseling worden haar ogen zo groot als schoteltjes. ,,Hé, kijk nou! Daar loopt Dries Roelvink.”

Kees Thies