Twee Dordtse BVD-raadsleden keren hun partij de rug toe, maar nemen hun zetel mee? Mag dat? Ja, dat mag, maar je wordt er over het algemeen niet populair van. Zowel op gemeentelijk als op landelijk niveau komt het nog wel eens voor dat iemand opstapt en uit onderzoeken is gebleken dat de Nederlandse bevolking daar over het algemeen niet erg van gediend is. De kiezer wil nog wel eens met de hand over het hart strijken bij politici, die vanuit een diepgeworteld principe of vanuit een ernstig politiek verschil van inzicht zijn opgestapt, maar over het algemeen luidt het credo: opstappen is ook echt opzouten en geef je stoeltje terug aan de fractie. Een paar voorkeursstemmen daargelaten hebben de kiezers niet op jou als persoon, maar op de partij gestemd.
Dat in het algemeen dus, maar nu het geval Nancy Witsen Elias-Kool en Diana Kensenhuis : twee, tot voor kort wat kleurloze dames, in de de Dordtse BVD-fractie. Zij stapten begin deze week op en lieten geen verklaring achter. Dit onder het motto: ‘Wij willen niet met modder gooien.’’ Dat is eigenlijk al een verklaring op zich, want zo’n opmerking roept alleen maar vragen op en leidt tot speculaties. En dat is precies wat ik nu ga doen… speculeren dus, want daar vragen de dames om. Ik denk dat Nancy en Diana zich onbegrepen en onzichtbaar voelen binnen de fractie (wat ze eerlijk gezegd ook wel een beetje waren) , waar het eigenlijk altijd dezelfde mensen zijn die de boventoon voeren. De twee kunnen zich niet voldoende profleren en zijn dus gefrustreerd. Er zouden geen principiële verschillen zijn waar het gaat om politieke standpunten en dus is er ook geen reden om te blijven zitten.  Maar ja, een raadslid in een gemeente met meer dan 100.000 inwoners pakt al wel gauw zo’n 2000 eurootjes per maand bruto. Goed, daar koop je geen Ferrari voor, maar om zo’n bedrag nou te laten schieten?  Ach, ik zal wel te wantrouwig zijn, maar ja, dat krijg je als iemand in een openbare functie geen tekst en uitleg geeft.