‘Kut Pool Rot Op’, staat in een zijdeur van het zwarte ouwe Opeltje gekrast. De auto heeft een Pools nummerbord. Terwijl ik doorloop naar mijn eigen auto vraag ik mij af of de bekrassser zich tot zijn daad heeft laten aanmoedigen door Wilder’s meldpunt voor overlastgevende Oost-Europeanen of dat de ‘wond’ al eerder is toegebracht. Zou de eigenaar weten wat er precies in zijn deur gekerfd staat? Blijven die woorden demonstratief op zijn auto staan of heeft hij simpelweg niet genoeg geld om de schade te laten herstellen? Ik heb het Opeltje later niet meer teruggezien en weet niet of het hier om een in Dordrecht wonende Pool gaat. Als ik in mijn auto zit moet ik denken aan die oude Poolse dakloze man die vroeger voor de deur van V&D stond. Dat was in de jaren tachtig, een tijd dat Polen hier nog gewoon als Polen werden gezien en niet als ‘overlastgevende Europeanen’. Hoe hij heette weet ik niet. Wél weet ik dat het een klein kaal mannetje was en dat wij hem, wegens de treffende gelijkenis met de Poolse politiek leider uit die tijd, Jaruzelski noemden. Hij bedelde zonder te bedelen en had daar geen accordeon voor nodig. Mensen vonden hem gewoon aardig en gaven hem geld, dat hij dan weer omzette in alcohol. Ach, misschien had het ook wel te maken met het feit dat een zwerver in die jaren in Dordt nog een zeldzaamheid was. Natuurlijk, óók toen kende Dordt al zwervers, maar het waren er niet zoveel en mededogen konden we ons klaarblijkelijk nog permitteren. Jaruzelski rook naar eau de cologne. Waarom? Omdat hij een stoma had en bang was om geurtjes te verspreiden. Elke dag kocht hij een flesje waarmee hij zich rijkelijk besprenkelde.
Pas lang nadat hij dood was kwam ik er achter dat hij in de tweede wereldoorlog deel uitmaakte van de Eerste Poolse Pantserdivisie die dit land mede bevrijd heeft. Hij rust nu, samen met 155 medestrijders, op een militaire begraafplaats in Breda. Als ik de parkeergarage verlaat realiseer ik me dat die kras op die auto ook een beetje een kras op mijn ziel is.