Als gemeenteraadslid Martijn Groeneweg (Beter voor Dordt) een tennisser was zou hij John McEnroe heten. Elke verkeerde beslissing van een scheidsrechter, elke provocatie van een tegenstander, elke vervelende vraag van een journalist, zou hij genadeloos afstraffen met vlijmscherpe sneren op een hoogst verontwaardigde en vooral luidruchtige toon. Ik mocht graag naar McEnroe kijken. Zelfs als de kokende krullebol écht fout zat kon ik intens meeleven met zijn eeuwig durende en niet te winnen strijd tegen die grote, boze en o zo onrechtvaardige buitenwereld. Laat ik datzelfde gevoel nou ook met Martijn Groeneweg hebben. Groeneweg is vast een aardige vent, maar hij is zo nu en dan óók een staafje dynamiet met een héél kort lontje en dát is een eigenschap die bij tijd en wijle wat onhandig uitpakt in de politieke arena, waar lijfsbehoud het credo is en concessies soms zwaarder wegen dan principes. Het raadslid twittert er graag op los. Vooral als hij het gevoel heeft dat hem onrecht wordt aangedaan, gooit hij zijn verontwaardiging er soepeltjes in 140 lettertekens uit. Zijn ‘tweets’ doen mij sterk denken aan het gebrul van het ongeleide projectiel McEnroe. Vorige week discussieerden lokale politici met middelbare scholieren over de wens van jongeren om fastfoodketen Kentucky Fried Chicken (KFC) naar dt eiland te ‘halen’. Beter Voor Dordt was er die avond niet bij en coalitiegenoot CDA toonde zich daar, middels een artikel op de eigen website, nogal verbaasd over. Dit tot woede van Groeneweg die nu een rectificatie eist. ,,Anders mag van mij de stekker eruit,’’ zo liet hij weten. In zijn statement noemde Groeneweg de CDA-reactie ook nog eens ‘belachelijk’ en het CDA een ‘onbetrouwbare partner’. En dus moet er weer een hoop gepleisterd, gepamperd en gesust worden om het zoveelste binnenbrandje binnen de coalitie te blussen. Pyromaan Groeneweg beraamt zich inmiddels ongetwijfeld alweer op een nieuw twitterfikkie en, ook al ben ik het inhoudelijk zelden met hem eens, ik vind hem een heerlijke ‘speler’ om te volgen. Al is het alleen al omdat hij het soms verdomdt om zich aan de etiquette van het politieke spel te houden. Echte boosheid is ook eerlijkheid en eerlijkheid is in de politiek zeldzaam en ontwapenend.