Eigenlijk had ik er al eerder over willen beginnen, maar ik heb geaarzeld toen ik las wat u, werkzaam zijnde in de publieke of semi-publieke sector, aan jaarsalarissen opstrijkt. Waarom ik aarzelde? Omdat ik geen column wil schrijven die de indruk wekt dat deze op afgunst gestoeld is, dus wilde ik er eerst nog even goed over nadenken. Ben ik jaloers op grootverdieners omdat ik zelf van een gemiddeld inkomen moet rondkomen? Nee, eigenlijk niet. Ik ben op een leeftijd die me doet realiseren (cliché, cliché) dat zaken als geluk en gezondheid onbetaalbare geschenken zijn, maar ook als ik louter naar het materiele plaatje kijk heb ik niets te klagen. Ik woon in een lekker huis, de auto waarin ik rondtuf is weliswaar geen ‘babe-magnet’, maar wel betrouwbaar en mijn koelkast is eigenlijk altijd goed gevuld. Echte schulden, buiten m’n hypotheek dan, heb ik ook al niet. Nee, ik ben niet jaloers op iemand die meer verdient dan ik, zelfs niet als dat véél en véél meer is. Toch zijn er wat mij betreft grenzen… zeker in de sectoren waarin u een leidinggevende positie bekleedt. Wat Wesley Sneijder verdient zal me worst wezen en met ondernemers die door hard werken en slim opereren goed boeren in de vrije sector heb ik ook geen moeite, maar als ik lees dat u, als ongetwijfeld zeer bekwame bestuurders een tonnetje of twee-en-half verdient (ruim een halve ton méér dan de Balkenende-norm) dan krijg ik daar ernstig okselvlekken van. Ik vind dat niet te verdedigen als je daar een gemiddeld maandinkomen (tussen de 1600 en 2000 euro netto) van een verpleegkundige, verzorgende of maatschappelijk begeleider tegenover zet. En alstublieft, kom me niet met argumenten over ‘grote verantwoordelijkheden voor enorme groepen mensen in een gecompliceerde sector’, want uw verantwoordelijkheid kan uiteindelijk nooit groter zijn dan die van een ‘zorger’ naar zijn of haar patiënt of cliënt. Beste bestuurders, ik wens u, vanuit de grond van mijn hart, alle goeds van de wereld, zoals geluk, liefde, wijsheid en gezondheid toe. Maar zeg nou zelf… dit zijn toch gewoon schaamsalarissen?
KEES THIES 
Helemaal waar Kees , zakkenvullers heet dat toch??? Maar ja hier kan alles.
Het is wel eens lekker, Kees, om de stoom uit je oren te laten ontsnappen door een stukje te schrijven over je ergenis, maar het zal geen moer helpen. Het zakkenvullende volk is gespeend van ieder gevoel van fatsoen. Toen ik voor het eerst in de krant las dat het ASZ in een bepaald jaar winst geboekt had begreep ik de bestaansbedoeling ook voor het eerst.