,,Hé Mitchell wat heb jij in je broodtrommel?’’ ,,Nou gewoon, twee boterhammen, een pakje appelsap en een roze koek.’’
Sanne trekt bleek weg en zegt dan: ,,Wat… een roze koek? Maar dat mag helemaal niet van de juffen?’’
,,Nou, van m’n moeder mag het best hoor, als ik éérst de boterhammetjes maar opeet.’’
,,Merel en Mitchell, kan het ietsje zachter. Wat zie ik daar Mitchell, is dat een roze koek in je brooddtrommeltje? Je weet toch wat onze stelregel over roze koeken is? Onmiddellijk inleveren dat ding. Ga jij maar eens een tijdje in de hoek staan en morgenochtend lever je 500 strafregels in met de zin: roze koeken zijn de wortel van alle kwaad. En je krijgt ook een briefje mee voor je moeder. Die mag zich hier morgen even komen melden voor een gesprekje.’’
Juf Sanne en juf Stefanie van basisschool De Waterlelie lunchen steeds vaker met z’n tweetjes. De andere leraren posteren zich tegenwoordig steevast aan ander tafeltje van de lerarenkamer, want elke keer als ze hun lunchpakketjes uit hun tas haalden werd de inhoud ervan iets te opzichtig door de beide dames van de Roze Koeken Taliban bekeken. Onlangs spraken ze het schoolhoofd nog bestraffend toe, toen hij, na de lunch een hapje van een Milky Way nam. ,,Meneer van Puffelen, dat kan toch niet. U heeft een voorbeeldfunctie. Straks wil iedereen een Milky Way en voordat je het weet heeft de halve school obesitas!’’ Beschaamd frommelde Van Puffelen zijn chocoladereepje terug in zijn tas. Vanaf het moment dat Sanne en Stefanie het predikaat ‘Gezonde School’ voor de Waterlelie binnen sleepten (,,We waren toch maar mooi de eersten in Ambacht’’) zijn de beide juffen zich met de dag griezeliger gaan gedragen. Ze surveilleren nu regelmatig door de gangen en gisteren zijn ze zelfs begonnen met het preventief fouilleren van de allermolligste kindjes. Dat leverde toch maar mooi twee dropjes en een half afgekloven Marsreep op. ,,Kom we gaan weer naar binnen”, zegt Stefanie. ,,Wacht even’’, antwoordt Sanne. ,,Veeg eerst even je gezicht af. Er zit roze koek aan je mondhoek.’’