Parkeren bij het werk… is dat nou een recht of hooguit een voorrecht? Het was afgelopen week een zogeheten ‘kwestie’ in deze krant en daarbij kwamen meerdere voorbeelden ‘ter tafel’, waaronder de recente invoering van betaald parkeren op het Leerpark. Een aantal daar werkzame docenten heeft de smoor in dat hier nu in de buidel getast moet worden om de auto (waarmee ze niet zelden van buiten de stad komen) in de buurt te kunnen stallen van het schoolgebouw waar ze werkzaam zijn. En natuurlijk begrijp ik hun ergernis best (omdat het voorheen anders was), al ben ik er nou ook weer niet écht van onder de indruk. Volgens mij is een gratis parkeerplek nabij het werk voor héél veel werknemers in dit land zéker geen vanzelfsprekendheid.
Zelf heb ik tegenwoordig de mazzel dat ik vanuit huis kan werken, maar hiervoor was ik jaren achtereen elders in het land werkzaam. Bij sommige van die banen koos ik er, soms tegen beter weten in, bewust voor om per auto af te reizen naar plekken als Amsterdam, Utrecht, Den Haag, Hilversum en Aalsmeer. Af en toe had ik dan mazzel als een werkgever over eigen parkeerfaciliteiten beschikte, maar even zo vaak moest ik het gewoon zelf uitzoeken; dan was het een kwestie van óf betalen, óf met het openbaar vervoer gaan reizen. In je contract maakte je dan meestal wél vooraf afspraken over een reiskostenvergoeding en, mits mogelijk, een tegemoetkoming in de parkeerkosten. Ik vind het echter té makkelijk om de verantwoordelijkheid voor het nog altijd groeiende parkeerprobleem in dit land bij een werkgever neer te leggen… er is tegenwoordig nu eenmaal meer blik dan plek. En even terugkomend op dat Leerpark; met trein en bus is dat makkelijk aan te reizen en volgens mij staat daar voor de toekomst ook nog eens een treinstation gepland.
En wil je toch ‘vasthouden’ aan de auto? Tip: leg een vouwfietsje in de achterbak.