Als ik door de stad wandel probeer ik niet ál te vaak te mijmeren over ‘dát wat had kunnen zijn.’ Misschien vind u dit een wat cryptische opening van mijn column, dus ik zal specifieker zijn; er zijn van die plekken in de binnenstad die vandaag de dag zóveel mooier geweest waren als daar, in het verre of nabije verleden, niet de sloophamer ‘overheen’ was gegaan.
Om het maar even niet over dat goeie ouwe, in onze herinnering inmiddels bijna heilige Postkantoor te hebben… de Spuihaven, in de jaren zeventig zelfs deels gedempt, had momenteel nog een aantrekkelijke en bedrijvige binnenhaven kunnen zijn in plaats van de aan twee kanten afgesloten veredelde sloot die het uiteindelijk werd en de Boogjes had, als daar destijds niet gesloopt maar vooral ‘hersteld’ zou zijn, alles in zich om nu een soort eh.. Dordtse Jordaan te zijn.
Ik kan daar nog wel een uurtje mee doorgaan hoor… met voorbeelden van verkeerde ‘afslagen’ die gemeentebesturen door de eeuwen heen maakten, maar laten we eerlijk zijn, bepaalde beslissingen op het gebied van ‘stadsherstel’ zijn nu eenmaal dikwijls genomen in het licht van hun eigen specifieke tijd en in retrospectief is het dan altijd makkelijk mopperen. Feit is en blijft dat ik het Bagijnhof, de Sarisgang, de Spuiboulevard en driekwart van het Statenplein nog altijd niet om aan te gluren vind, maar kennelijk beschouwden we al die, inmiddels door de tijd ingehaalde, nieuwbouw aldaar ooit wel degelijk als vooruitgang. Waarom ik dit schrijf? Omdat dat zilverkleurige, óók al zo lelijke torenpand op het Achterom, sinds het vertrek van de Inholland-pabostudenten (die gingen naar het zogeheten Kopgebouw op het Leerpark) nu goeddeels leeg staat.
De gemeente, eigenaar van dit pand, bezint zich nu op een min of meer zakelijke ‘herbestemming’ van dit pand. maar dit lijkt me nou juist dé uitgelezen mogelijkheid om hier nu eens wat jonge Dordtenaren een betaalbare kans op de woningmarkt te bieden.