Subsidiestress en dus haast met besluitvorming. Het is wat ingewikkeld om het verhaal helemáál tot in detail uit te leggen, maar het komt er op neer dat de honderden Oekraïners die nu nog in gebouw Crownpoint aan de Spuiboulevard wonen, daar over een jaar toch écht weg moeten zijn. Dan moet er op die plek namelijk ruimte gemaakt worden voor ‘reguliere’ woningen. Haalt de gemeente die deadline niet dan loopt het een bouwsubsidie van maar liefst 5,5 miljoen euro mis. En dus heeft het stadsbestuur, nu enigszins opgejaagd vanwege het mogelijk mislopen van die zak met overheidsgeld, nu een aantal locaties op het oog om daar in ijltempo – voor de duur van 15 jaar – zogeheten flexwoningen voor Oekraïense vluchtelingen te bouwen.
Dat plan stuit bij de bevolking op veel weerstand; ten eerste vanwege de keuze van sommige bouwlocaties, maar vooral vanwege het probleem dat véél te véél Dordtse jongeren vandaag de dag eigenlijk geen start kunnen maken op de woningmarkt; dit simpelweg omdat er geen huizen voor ze zijn. In de (sociale) huursector zijn de wachtlijsten inmiddels opgelopen tot vele jaren (je kunt als twintiger beter alvast op een seniorenwoning inschrijven) en in de koopsector zijn er voor jongeren momenteel nauwelijks nog betaalbare woningen te vinden. Je moet als jeugdige koper (áls je überhaupt al voor een hypotheek in aanmerking komt) tegenwoordig al gauw minstens drie-en-een-halve ton ophoesten voor een huis waar mijn generatie destijds, zelfs voor twee ton in guldens, nog de neus voor zou ophalen.
En ondanks het feit dat ik vanuit de grond van mijn hart vind dat we – ja ook in tijden van woningnood – Oekraïners moeten blijven opvangen, voelt die bouwhaast ten behoeve van deze specifieke groep vluchtelingen wél behoorlijk scheef aan. Mijn idee zou zijn: zoek meer bouwplekken en reserveer daar dan tenminste de helft van die te bouwen flexwoningen voor jonge Dordtse starters. Da’s niet dé oplossing, maar wél zo eerlijk.