Zembla-journalist Roelof Bosma hoeft niet te getuigen in de zaak van het voormalige PvdA-commissielid Ruben Schilt, die vorig jaar vertrouwelijke stukken aangaande het Chemours-dossier aan deze programmamaker had doorgespeeld. Uit die stukken werd (in een uitzending van Zembla dus) duidelijk dat het chemiebedrijf probeerde met de gemeente Dordrecht tot een financiële schikking te komen. En natuurlijk vind ik het, niet alleen als journalist, maar ook als betrokken burger, mooi dat het recht hier zijn loop krijgt. Bosma ‘beroept’ zich namelijk op het zogeheten verschoningsrecht, hetgeen inhoudt dat je als journalist  niet verplicht bent om de identiteit van je bronnen te onthullen. Bronbescherming is immers essentieel voor een goed functionerende democratie. Waarom? Om vertrouwelijke informatie te kunnen inwinnen,  zonder dat bronnen bang zijn voor mogelijke represailles. In dit geval was het trouwens ook niet meer nodig om Bosma te verhoren, aangezien zijn bron (Ruben Schilt dus) zichzelf inmiddels al gemeld had.
Hier werkt de rechtsstaat, in mijn ogen, zoals ‘ie hóórt te werken. In dat kader vind ik het ook niet meer dan logisch dat voormalig burgemeester Kolff aangifte tegen Schilt deed, vanwege het lekken van vertrouwelijke stukken. Gemeentelijke commissieleden hebben bij hun aanstelling immers een eed of belofte afgelegd. Dat is een formele verklaring waarin zij ondermeer trouw zweren aan de grondwet. Ik zie het verschoningsrecht van journalisten, de eed van Schilt én de aangifte van Kolff alle drie als fundamenten van onze rechtsstaat. Een burgemeester kan immers niet, louter op basis van – ik noem maar wat – mededogen, iemands blauwe ogen of morele instemming, besluiten om géén aangifte te doen; da’s maar goed ook, want een burgemeester staat, net als u en ik, niet bóven de wet.
Wat ik wél hoop is dat de rechter (kijkend naar feiten en omstandigheden) de zaak straks afdoet met hooguit een reprimande, zonder juridische gevolgen voor ‘klokkenluider’ Ruben Schilt. Die handelde immers op grond van gewetenswroeging, hetgeen ik alleszins begrijpelijk vind.