Zelf woon ik welgeteld één straat verder… aan de overkant van de Spuihaven en, héél gek, dat maakt tóch een wereld van verschil. Toegegeven de Vest heeft, met die wekelijkse stinkfile voor de deur in het weekend weer zo haar eigen besognes… tóch voel ik me uitermate solidair met de bewoners van het Kromhout, de Vrieseweg, het Kasperspad, de Cornelis de Wittstraat en het Vrieseplein. Samen vormen we immers toch het stadsdeel dat ik altijd ‘het Vriesebuurtje’ pleeg te noemen. En nee, da’s geen officiële naam, maar het is wel degelijk een heuse buurt, waar de bewoners elkaar kennen, begroeten en op straat met elkaar in gesprek gaan. En die gesprekken gaan, helaas, helaas, maar ál te vaak over overlast… over overlast van junken en dronken droppies die tegen auto’s of voordeuren staan te pissen, over geschreeuw, gedreig en geknok van Leger des Heils-klantjes, over voortdurend rondhangende Antilliaanse dopedealertjes, over Somalische gelegenheidsdiefjes en over de bankjes op het plein die, vooral in de zomermaanden, zo’n beetje volcontinu bezet worden gehouden door zwervers en zuipschuiten, waardoor de omwonenden (voor wie zo’n plein toch eigenlijk bedoeld is) er eigenlijk nooit durven te gaan zitten. En toegegeven… er zijn ook wel eens dagen dat er door de politie weer even ‘schoon schip’ gemaakt wordt, maar die incidentele acties (de politie doet echt zijn uiterste best) kunnen simpelweg niet voorkomen dat het plein en zo’n beetje alle straten die daar naartoe leiden, al véék te lang hét afvoerputje van Dordt vormen.
Begrijpelijk dus dat omwonenden nu een plan bij de gemeente hebben neergelegd dat een einde moet maken aan de structurele overlast van verslaafde daklozen alhier. De buurt is het, na tientallen jaren van vooral pappen, nathouden en loze beloftes, gewoon hélemaal beu en wil de verslaafdenopvang van het Leger het liefst ‘verplaatst’ zien naar een industrieterrein buiten de binnenstad. Tijd dat de politiek die realistische wens nu eens écht serieus neemt.