Chemours moet een productielijntje stil leggen waardoor 55 werknemers hun baan dreigen te verliezen en dat is natuurlijk de schuld van eh… tja, van wie eigenlijk? Niet van Chemours zelf kennelijk, maar van een véél te strenge overheid die het bedrijf voortdurend allerlei milieurestricties oplegt. Tja… da’s óók een vorm van omdenken. Daar zijn ze kennelijk goed in bij Chemours, dat in een persverklaring vooral claimt dat de fabriek in Dordt – en ik citeer – ‘tot de schoonste fabrieken ter wereld binnen onze industrie’ behoort? Ja, dank je de koekoek… je kunt jezelf binnen je eigen ‘tak van sport’ wel de schoonste noemen, maar volgens mij zegt dat vooral iets over hoe smerig dan de concurrentie is.
Het dreigement dat daarop volgt is, in mijn ogen, simpelweg, verwerpelijk: ‘Het sluiten van onze fabrieken zal het probleem alleen maar verleggen naar landen waar de regels minder strikt zijn.’
Laat die zin eens goed tot u doordringen… liever dus dan qua investeringen alles op alles te zetten om écht schone alternatieven te vinden, investeert Chemours kennelijk in het opbouwen van traditionele, smerige fabrieken in landen waar milieu qua regelgeving nog meer dan bij ons een ondergeschoven kindje is. Simpel gezegd… in landen dus waar men het zich (vaak uit armoede) simpelweg niet kan permitteren dit soort megavervuilers te weren. Dat voelt eigenlijk aan als chantage, want in feite zegt het bedrijf: als wij straks de leefomgeving gaan vervuilen in een derde wereldland is dat júllie schuld.
Minstens zo ergerlijk vind ik dat Chemours dit hele ‘aggossieverhaal’ uitspeelt over de ruggen van 55 werknemers. En ja, ik snap best dat die mensen niet blij zijn, maar laten we eerlijk zijn: het gaat hier over het algemeen om goed opgeleid technisch personeel, dat relatief eenvoudig kan worden omgeschoold naar vergelijkbaar werk in sectoren, waar men dolblij met ze is. Ik gok dat de meesten hooguit een maand (betaald en wel) zonder werk zitten.

PS. Die productielijn lijkt nu naar de VS te gaan… een land dat je, op het gebied van milieu-regelgeving – in mijn optiek – ook een Derde Wereldland zou kunnen noemen.