Goede voornemens… ik weet niet hoe het met u zit, maar ik heb ze voortdurend. Voorbeelden? Ach, u kent ze wel: meer bewegen, paar kilootjes afvallen, geen biertje of wijntje doordeweeks, minder vlees eten, op tijd naar bed, smartphone vaker wegleggen, eindelijk dat boek eens uitlezen en – wat mij betreft de moeilijkste – proberen méér ‘in het moment’ te leven in plaats van voortdurend te piekeren over al die voornemens waar uiteindelijk meestal tóch weinig van terecht komt.
Waarom ik mijn column hier vandaag mee begin? Vanwege de zogeheten Artikel 40-vragen die CU/SGP en de VSP het college van b&w in Dordt hebben voorgelegd. Die vragen gaan in feite óók over een goed voornemen, namelijk het streven van dit stadsbestuur om de eenzaamheid in deze stad nu eens serieus te gaan aanpakken. Is dat dan nodig? Jazeker, want maar liefst 6000 mensen op dit eiland voelen zich structureel buitengesloten en ruim de helft van alle Dordtenaren voelt zich (volgens onderzoekscijfers van het RIVM) enigszins eenzaam en dat cijfer (tóch al hoger dan het landelijk gemiddelde) is nog altijd groeiende. En ja, voorafgaande gemeentebesturen – het huidige ongetwijfeld ook – hadden wel degelijk het voornemen om hier iets aan te doen. Hoe? Diverse plannen en plannetjes passeerden de afgelopen jaren, tijdens diverse symposia over dit onderwerp, de revue; wijkhuiskamers, buurtbrigades kletskassa’s, schaaktafels, allerhande ontmoetingsactiviteiten voor jongeren op straat of – meer gericht op senioren – in ‘De Wielen’… noem maar op. En wat is er trouwens terecht gekomen van dat project ‘Je bent niet alleen?’
Al die voornemens blijken, om wat voor redenen dan ook, inmiddels behoorlijk ‘verwaterd’ en om die reden stellen CU/SGP en VSP dus vragen aan het college. In de aanhef daarvan lees ik: ‘Eenzaamheid is als onkruid. Als het eenmaal je samenleving insluipt krijg je het niet zomaar weg. Sterker nog, als je niet keihard terugvecht blijft het maar groeien.’
Zó mee eens.