Het is verbazingwekkend stil sinds ‘bemiddelaar’ Bas Kurvers vorige maand aan de Dordtse gemeenteraad uitlegde dat het overgrote deel van dat zo prestigieuze Maasterrasplan naar de prullenbak kan. Hij zei het genuanceerder hoor (de man is immers bemiddelaar), maar zo heb ik het toch écht begrepen. Immers… de Zwijndrechtse Brug gaat zeker niet autoluw worden, het rangeerterrein moet blijven, de A16 kan never nooit worden overdekt en het stamlijntje naar de haven kan ook niet weg. Kortom… op tweederde van het Maasterras is straks dus teveel lawaai om woningen te kunnen bouwen.
Dat alles bij elkaar is een behoorlijke streep door de nogal megalomane plannen van het college, want zelfs met de beste wil van de wereld bouw je hier straks zéker geen 3500 woningen,… op z’n best hooguit een derde daarvan.
Je zou dus verwachten dat dit, voor wethouder Burggraaf ó zo pijnlijke ‘terug-naar-de-tekentafel-verdict’ tot een hoog oplopend debat in de raad zou hebben geleid, maar dat debat kwam er vreemd genoeg niet. Waarom? Ik denk dat de wethouder heel knap ‘niks aan het handje’ acteert en dat de raad daar met ogen open in trapt.
Dat verbaast me, aangezien het nu toch wel duidelijk is dat er voor het college niks anders op zit dan over gaan tot plan B, namelijk ‘verdichten’ op het enige stukje Maasterras waar nog wél kan worden gebouwd. In feite kan het college daarbij maar één kant op… namelijk de hoogte in. Ik vrees dan ook dat de bewoners van de gedroomde stadsappartementen alhier straks niet op veel zonlicht hoeven te rekenen; op frisse lucht trouwens ook niet, want in de geluiddichte gevels kan straks geen raam open vanwege het verkeerslawaai. Zelfs in deze tijd van krapte op de woningmarkt zit niemand op dit soort intensieve menshouderij te wachten.
Volgende week komen de nieuwe ontwerpen van de gemeente. Misschien dat die de nu wat slaperig ogende raad een beetje doen wakker schrikken.