Toen ik, op 23-jarige leeftijd, het ouderlijk huis in Sterrenburg verliet om ‘op mezelf’ te gaan, was er, in tegenstelling tot vandaag de dag, nog keuze te over. Mijn eerste echte ‘eigen’ huurhuisje aan de Muys van Holystraat (aan de rand van het centrum) bestaat inmiddels al niet eens meer.
Overigens, voordat ik die woning betrok had ik trouwens al een tijdje ‘proef gedraaid’ (als onderhuurder dus) in een huis van een kennis die, vanwege zijn werk, een jaartje in het buitenland vertoefde. Dat huis bevond zich boven een winkel in de binnenstad en ik herinner me daarvan vooral nog dat de riolering nog rechtstreeks op de Voorstraathaven uitkwam. Maar goed… dat even daargelaten vond ik het (destijds nog jong en ‘stapgraag’) heerlijk om in een winkelstraat te wonen… iets wat destijds trouwens nog best een bijzonderheid was. Natuurlijk waren er winkeliers die boven hun nering woonden, maar veel ‘bovenruimte’ aan de Voorstraat werd in die jaren gebruikt als opslag of werd zelfs helemaal niet benut. Logisch ook want, zoals ik aan het begin van mijn column al aangaf, er was in die tijd voor jonge starters op de woningmarkt nog aanbod genoeg. Ook vandaag de dag zie ik, boven winkels in de binnenstad, nog altijd veel potentiële woonruimte leeg staan. Toen ik dat, een jaar of vier geleden, eens bewust ben gaan turven, viel het mij zelfs op dat er (vooral op de Voorstraat) nog altijd veel panden staan die, althans aan de bovenzijde, onbenut en in sommige gevallen zelfs enigszins verwaarloosd zijn. Twee Dordtse vastgoedondernemers, zo lees ik in mijn krant, willen die ‘verborgen leegstand’ nu serieus gaan aanpakken en ik wens ze daarbij natuurlijk veel succes.
Wonen boven winkels doet immers wonderen voor de levendigheid van een binnenstad… ja, óók, of beter gezegd voorál buiten winkeltijden. In Dordtse winkelstraten namelijk kun je na zessen, op doordeweekse avonden, nog altijd rustig overdwars op de keien een tukkie doen.