Verwacht u van mij vandaag een column over Dordts aanstaande burgemeester Nanning Mol? Tja, die wil ik best schrijven hoor (ik ben er, zoals u leest, inmiddels al mee bezig) maar over de man zelf kan ik vanzelfsprekend nog geen enkel oordeel vormen. Tuurlijk, ik heb wat interviews met hem gelezen en wat filmpjes van hem bekeken en het lijkt me een reuze aardige vent, maar ik kan natuurlijk op voorhand geen enkel oordeel vormen over hoe de man straks gaat functioneren als burgemeester van een stad die, in tegenstelling tot het welvarende ‘Gooi-dorp’ (één op de vier inwoners mag zich er miljonair noemen), wél een hoop rafelrandjes kent.
Wat ik wél weet is dat Mol in Laren, waar hij nu bijna zijn eerste termijn van zes jaar heeft afgerond, naar volle tevredenheid gefunctioneerd heeft; niet voor niets deed de gemeenteraad aldaar, nog geen week geleden, een positieve aanbeveling voor zijn herbenoeming.
Verder zou ik hooguit kunnen stellen dat Mol, gezien de overeenkomsten die hij, qua achtergrond, vertoont met zijn voorgangers Arno Brok en Wouter Kolff, mij in eerste instantie nou niet bepaald een ‘out of the box-keuze’ lijkt. Mol is in Dordt straks de derde VVD-burgemeester op rij, hij is (net als zijn voorgangers) een telg uit een ondernemersgezin, hij is (net als zijn voorgangers) bij aanstelling zo ongeveer mid veertig, dus hij komt hier niet voor een ‘blauwe maandag’, hij is, zo blijkt uit zijn cv (net als zijn voorgangers) goed thuis in ‘Het Haagse’, hij was (net als zijn voorgangers) ooit wethouder en vervolgens burgemeester in een wat kleinere gemeente en zijn achternaam bestaat (net als die van zijn voorgangers) uit één lettergreep met een ‘o’ in het midden. En nee, ik ben niet zo’n gokker, maar ik zou er toch een fles ouwe Rutte onder durven te verwedden dat hij, over een jaartje of tien (net als zijn voorgangers) ergens commissaris van de Koning wordt.