De krokodillentranen klotsten nog nét niet over de drempel van het Stadhuis tijdens de Dordtse Dinsdag vorige week. Raadsleden die – met de handen vroom gevouwen – achteraf tot het schokkende besef kwamen dat het prestigeproject Maasterras misschien toch niet zo’n héél briljant plan was: ‘té weinig betaalbare woningen, té weinig groen, té veel hoogbouw’ en ga nog maar even zo door.
Beschamend eigenlijk dat ze daar nú mee komen, terwijl ze jarenlang zwijgend toekeken hoe het college als een blinde olifant door de porseleinkast denderde.
Alleen de SP en de VSP probeerden nog iets van controle terug te kapen… de rest zat erbij als figuranten in een schoolmusical. Vanavond zullen ze ongetwijfeld met demonstratief trillende hand tekenen bij het kruisje onder een megalomaan plan, dat van ducttape en schijnheiligheid aan elkaar hangt, want eh, flexibel zijn ze in de raad… vooral ter hoogte van de ruggengraat.
Wat volgt is een kille en schaamteloze onteigening van de Weeskinderendijk. Toegegeven… die dappere, maar inmiddels volledig murw geslagen bewoners móchten hun zegje doen, maar als ik daar nu op terug kijk was dat louter een schijnvariant op medezeggenschap.
Wat hier gebeurt verdient een voetnoot in een lesboek over bestuurlijke onrechtvaardigheid. Onteigend worden zodat de gemeente alvast een papieren winst van 17 miljoen kan inboeken is kennelijk ‘participatie op z’n Dordts.’
En ja… er komt vast nog een bescheiden compensatiegebaar van de raad… zeg maar het bestuurlijke equivalent van een bloemenkrans op een praalgraf. En als alles volgens plan verloopt, haalt de gemeente straks 4 ton per woning binnen. Kassa!
Dát is hoe politiek werkt in Dordrecht anno 2025: burgerparticipatie verpakt als PR-stunt, eigendomsrecht als boekhoudkundige variabele en principes als een eh… lastige bijkomstigheid.
En tuurlijk… op zuurvrij gemeentepapier zal het straks allemaal ongetwijfeld volledig kloppen, maar mijn gevoel zegt het tegenovergestelde. Ik vind het beschamend.
Geld wat stom is maakt immers nooit recht wat goed beschouwd uiteindelijk toch écht krom is.