Elke keer als een of andere toetsenbordridder beweert dat Dordt ‘naar de klote’ gaat sterft er ergens in de stad een bitterbal. Die roeptoeters komen opvallend vaak uit de periferie van de stad of van oud-Dordtenaren die hun verhuisbesluit proberen te rechtvaardigen door hun roots af te kraken. „Nee, hier in Emmen of Lelystad is het allemaal een stuk beter geregeld… blij dat ik weg ben.’’
Speciaal voor die mensen even de feiten: Dordt bloeit momenteel als nooit tevoren, hetgeen niet alleen gevoelsmatig, maar ook cijfermatig aantoonbaar is. In augustus vorig jaar bijvoorbeeld kwamen maar liefst 14.620 dagtoeristen langs bij Dordrecht Marketing. En ja, ze spendeerden gemiddeld 66 euro per persoon.
En dan heb ik het nog niet eens over de grote evenementen; vorig weekend kwamen ongeveer 150.000 mensen op Big Rivers af en trilde het centrum op haar grondvesten. Op enig moment dacht ik zelfs: ‘Wauw… gebeurt dit allemaal écht in mijn stadje?’
De Boekenmarkt, mits droog, lokt jaarlijks tussen de 60.000 en 75.000 leesliefhebbers. En dan zijn er nog her en der allerhande kleine initiatieven; muziek in steegjes, terrassen en kroegen en kunst in krochten, die de stad week in-week uit laten zinderen van creativiteit.
Horeca? Dordt telt momenteel 249 cafés en restaurants en groeit in dat opzicht harder dan het landelijke gemiddelde; tussen 2022 en 2024 zelfs bijna 5 procent harder. Nooit eerder was het aanbod zó groot en veelzijdig. 
En toegegeven… we vergrijzen met z’n allen, maar daar staat tegenover dat steeds meer ‘nestverlaters’ – na studie of avontuur elders – terugkeren naar de stad van hun jeugd. Niet alleen omdat het hier qua woningaanbod en prijs (ten opzichte van de grote steden) nog enigszins behapbaar is, maar ook omdat ze ontdekken dat Dordt een kloppend hart heeft. 
Wie dat niet gelooft, mag de statistieken lezen of gewoon eens op een zaterdag komen koekeloeren. 
Wel oppassen voor fatbiketerroristen en zuurpruimen met toetsenbordjes.