In plaats van actie krijgen we ambtelijke yoga


Welkom in Dordrecht, waar Chemours vrolijk PFAS uitspuwt alsof het confetti is en de overheid op alle bestuurslagen systematisch het laatste beetje burgervertrouwen vermorzelt met de elegantie van een dronken olifant in een porseleinkast. Terwijl het RIVM een meerjarig onderzoek naar de effecten van PFAS opstart dat pas in 2027 klaar is, weten ze in de VS al decennia wat deze stoffen doen. Maar hé, Nederland wil het graag zélf ontdekken… met een vragenlijst en een literatuurstudie. En dan? Dan verschijnt ongetwijfeld een beleidsdocument vol holle ambities waarmee men daadkracht simuleert om vervolgens elke vorm van besluitvorming met chirurgische precisie vooruit te schuiven richting de vergetelheid.
In West Virginia werden kinderen die in de buurt van DuPont woonden geboren met oogafwijkingen en één neusgat. In Hoosick Falls had men PFOA-concentraties in het bloed die 30 keer hoger waren dan het gemiddelde. De gevolgen? Omwonenden net testikelkanker, nierkanker, schildklierproblemen, verhoogde cholesterolwaarden, miskramen en het het immuunsysteem van een aangereden komkommer. Maar hier in Dordt wachten we nog even. Want misschien is die Dordtse PFAS-variant wel véél gezelliger. Bij DuPont wisten ze dit allemaal al in de jaren ’60, en bij ‘scapegoat’ Chemours natuurlijk ook. Maar wat deden ze? Ze hielden het geheim, vernietigden memo’s en betaalden boetes die kleiner waren dan het budget van hun jaarlijkse personeelsuitje.
En wat doet Nederland? Een briefje naar de Tweede Kamer, een ‘verkenning’ en een ‘referentiegroep’. En dat alles met een deadline verder weg dan de pensioenleeftijd van de gemiddelde Schapekop. Nee, we onderzoeken hier geen mysterie… we onderzoeken een ramp waarvan de uitkomst al in vetgedrukte letters in Amerikaanse rechtbankverslagen staat. Maar in plaats van actie krijgen we ambtelijke yoga: veel buigen, strekken en uitstellen. Dordrecht is geen stad meer. Het is een casestudy in bestuurlijke besluiteloosheid. Dus ja, laten we vooral wachten tot 2027. Tegen die tijd hebben we misschien geen lever meer, maar wél een rapport.

Plaats een reactie