Volgens het Planbureau voor de Leefomgeving, de Nostradamus van ons kikkerlandje, verdwijnen er op en rond dit eiland vele tientallen vierkante kilometers boerenland. In ruil daarvoor krijgen we meer huizen, bedrijven én – héél gek – ook meer natuur, maar dan wel zorgvuldig ingericht met zonneparken om je e-bike op te laden terwijl je je drone uitlaat.
Dordt en de regio vormen in 2060 een bruisende metropool waar je struikelt over holografische bushaltes en robotmatroosje op de waterbus. Zijn er dan nog polderlandschappen? Ja hoor… als QR-code op een informatiezuil: ‘Op deze plek bevond zich ooit een weiland. Swipe hier voor meer nostalgie.’De vergrijzing dendert intussen vrolijk door. Over een jaar of 35 telt de Drechtstedenregio (die dan vermoedelijk ‘Drechtopolis’ heet) meer 75-plussers dan er bitterballen in een dorpskroeg passen en de scootmobielfile bij de Lidl wordt dan ongetwijfeld onderdeel van het ochtendnieuws. En de beroepsbevolking? Ach ja, die is er ook nog: ergens tussen de 227.000 en 288.000 mensen. Die kúnnen werken, afhankelijk van hoeveel robots we dan inzetten.
En waar werken ze dan… die schaarse werkwilligen en hun slimme digi-knechtjes? Tja, de werkgelegenheid in de zorg schiet natuurlijk omhoog. Logisch, want iemand moet die 70.000 senioren helpen met hun VR-bril en het instellen van hun slimme rollator.
Nu de hamvraag: hoe ziet Drechtopolis er tegen die tijd uit? Denk aan een mix van ecodorpen en techno-knarrenhofjes, met hier en daar een verdwaalde koe op een LED-scherm en een skyline vol windmolens.
Zie ik het écht zo voor me? Nee joh. Voorspellen is nu eenmaal lastig… vooral waar het de toekomst betreft, merkte Wim Kan (wie kent hem nog?) ooit fijntjes op.
En als het allemaal anders loopt? Ach, dan zetten we gewoon wat knuffelbiggetjes en alpaca’s op het voormalige boerenland en organiseren we dronefestivals met bitterballen van kweekvlees. Zo lang je rollator de boodschappen doet en je robothond niet tegen windmolens plast, zal het allemaal wel loslopen.