Vandaag sluit Dordrecht zich op. Nee, niet vanwege een pandemie of een protestmars, maar voor iets veel degelijkers, namelijk de vloedschottentest… de jubileumeditie dit keer, ofwel de ‘zet alles dicht en kijk of het nog werkt’-variant. Dordt is vandaag een soort escape room met rubberlaarzen, hesjes en een draaiboek van 84 pagina’s.
Voor wie de afgelopen decennia onder een basaltblok heeft geleefd: in de binnenstad vormen de historische panden zelf een dijk. Als het water hier serieus stijgt, worden op strategische plekken vloedschotten geplaatst; een systeem dat sinds de jaren zestig met Zwitserse precisie wordt getest en nog altijd met heerlijke Dordtse koppigheid wordt onderhouden.
Dit jaar gaat het verder dan het plaatsen van de gebruikelijke schotten bij gevels. Ook de coupures doen mee: stalen kleppen die over de weg klappen alsof Dordrecht zich voorbereidt op een aanval van zeemonsters. Gevolg: afgesloten straten, omleidingen, en automobilisten die zich vandaag wellicht afvragen of ze per ongeluk in een dystopische Netflix-serie zijn beland.
Maar eerlijk is eerlijk: het is een choreografie om van te houden; mannen en vrouwen in fluorescerende hesjes klikken schotten als legoblokken in elkaar en ambtenaren met walkietalkies praten alsof ze een raketlancering coördineren.
Ik wil u van harte aanbevelen om vandaag – mocht u in de gelegenheid zijn – een kijkje te gaan nemen bij deze oefening. Nee, niet om te klagen over verkeershinder, maar om het besef te laten opborrelen  dat we net z’n allen op een eiland wonen en dat het water niet alleen een decor is voor geinige Instagramplaatjes, maar dat het water ook een geduchte tegenstander kan zijn. Geloof me… als het serieus gaat stormen, wil je maar één ding, namelijk dat het systeem nauwgezet functioneert.
Dus mopper vandaag even niet over een omleiding, want als het écht misgaat, wil je dat die schotten sluiten alsof ze het al honderd keer hebben gedaan.
En dat kan alleen… áls ze het al honderd keer hebben gedaan.