Terwijl het stadsbestuur zich verliest in artist impressions van Merwedestraat en Maasterras, groeit de woningnood op dit eiland als een Japanse duizendknoop. Mooie plannen met vaak een (té) lange adem. En daar zit ‘m nou nét het probleem… wie vandaag zoekt, wil mórgen wonen. Dordt bouwt graag luchtkastelen, maar vergeet de trap.
Neem nou de Blaauwweg. Lage flats, stevig casco, prima ontsluiting. Waarom daar niet optoppen? Twee prefab lagen erop, binnen een jaar bewoonbaar. Geen sloop, geen grondgedoe, wél snel resultaat. Maar nee, we dromen liever van woontorens in lawaaiige zones met luchtkwaliteit waar zelfs een duif astma van krijgt.
Of kijk naar dat stuk braak liggende grond aan de Noordendijk, waar al jaren geleden een villawijkje, genaamd Vlijweide, had moeten verrijzen. Maar zit Dordt daar nou écht op te wachten?  Dit lapje grond is toch ideaal voor gestapelde starterswoningen met een groen hart?
En geloof me… het kán gewoon: de Charlotte de Bourbonstraat bijvoorbeeld smeekte om herontwikkeling en dat gebeurde zowaar: sloop, nieuwbouw, sociale huur, middenhuur, koop. Waarom niet diezelfde aanpak voor de parkeerplaats van het Albert Schweitzer ziekenhuis? Da’s nu nog één grote plak asfalt, maar echt perfect voor een bescheiden en betaalbaar woonwijkje. Ook daar echter is traagheid troef en ligt de urgentie onder een stapel visiedocumenten te verstoffen.
En tuurlijk… zo’n prestigieus waterkantproject aan de Merwedestraat is best geinig, maar 300 woningen in 2035 zijn geen antwoord op de crisis van 2025. Starters bivakkeren bij hun ouders, wachtlijsten groeien als poldergras na regen, en de gemeente tekent vooral aan sjiek-de-friemel-wijkjes met waterrijk uitzicht.
Wat Dordt nodig heeft is lef: geen prestigeprojecten, maar pragmatiek. Modulaire bouw, optoppen, transformatie van kantoren, snellere procedures. De Blaauwweg, Vlijweide, Krispijn, ‘achter’ Wilgenwende, Amstelwijck en de Leeuwsraat: dáár liggen kansen. Niet voor skylinepoëzie, maar voor een dak boven het hoofd.
Dus gemeente, stop met stapelen van ‘droomstenen’ voor de toekomst; begin nou eens écht serieus met bouwen voor het heden.