Ruim tien jaar geleden slikte Dordrecht een bittere pil: Primark kwam, maar alleen als de passage tussen Linden- en Museumstraat op slot ging. Een keiharde eis, destijds iets te makkelijk ingewilligd door voormalig wethouder Piet Sleeking van de in die jaren schier almachtige partij Beter voor Dordt. De historische verbinding sneuvelde, het stratenpatroon werd verminkt, en winkeliers zagen hun bereikbaarheid verdampen. Maar hé, we kregen er een Ierse prijsknaller (in kwaliteitsarme wegwerpkleding) voor terug.
Fast forward nu naar 2025: Primark is foetsie en winkelcentrum Drievriendenhof, tóch al een tochtige leegte, wordt inmiddels volledig door het winkelend publiek genegeerd.
Maar… één voordeeltje: de passage komt wellicht terug. Nou ja, misschien. Want eerst moet er worden gepraat, gerekend en gecompenseerd. Alsof het herstellen van een fout een gunst is.
Los van dit alles noemde ik de teloorgang van dit winkelcentrum jaren geleden al een bestuurlijke blunder van formaat. Maar goed – laat ik positief zijn – ik zie de terugkeer van die passage als een mogelijk beginnetje van iets moois. Ik zeg: her-open die passage…niet morgen, maar gisteren; niet als sluitpost van een vastgoeddeal, maar als herstel van een historische vergissing. Want die doorgang wás immers een logische (want handige) ‘doorsteek’ naar het Dordrechts Museum en Filmtheater De Witt. Nu verdwalen toeristen behoorlijk massaal via de Vest als gevolg van een besluit dat nooit had mogen worden genomen.
En als we dan toch bezig zijn: maak van de Drievriendenhof nu eindelijk weer een winkelcentrum met smoel. Geen fashion-paleis, maar een plek voor lokale ondernemers, een versmarkt, een sportzaak en vooral een beetje ziel. Deze stad verdient beter dan een kille fuik vol leegstand.
Dat Beter voor Dordt nu via raadsvragen de heropening bepleit is ironie van de bovenste plank. Eerst de boel dichtgooien, dan verbaasd zijn over de gevolgen, en nu hopen op herstel. Maar goed, laat ze het maar rechtzetten… da’s namelijk écht beter voor Dordt.