Bijna 90 jaar was de wereldberoemde pianist Arthur Rubinstein toen hij (in Londen) zijn allerlaatste concert speelde. De ovatie die volgde duurde bijna een uur. Muziekliefhebbers spraken vol bewondering over het feit dat Rubinstein op dermate hoge leeftijd technisch nog zó goed kon zijn. Cabaretier Freek de Jonge was minder onder de indruk. ,,Als je 89 bent en je kan het dan nóg niet dan heb je niet goed geoefend,” zo vatte hij de prestatie samen.
En nu een rare gedachtenkronkel… ik moest ineens denken aan Mary Ruisch, raadslid en tevens fractievoorzitter voor GroenLinks in Dordrecht, die onlangs liet weten dat zij na de komende gemeenteraadsverkiezingen niet meer in de lokale politieke arena zal terugkeren. Ze heeft er dan zo’n veertien jaar in de raad op zitten. Ik hoop dat Mary niet denkt dat ik haar vanwege haar leeftijd met die stokoude concertpianist vergelijk, want dat is zeker niet mijn bedoeling. Nee, mijn vergelijking heeft alles met kwaliteit en klasse te maken. Net als Rubinstein heeft Ruisch altijd op niveau en nooit op de automatische piloot ‘gespeeld’, net als Rubinstein deed Ruisch altijd haar huiswerk en verscheen zij, bij welke vergadering of bijeenkomst dan ook, goed voorbereid ‘ten tonele’. Alleen al daarom zal zij, in de dan nieuwe samenstelling van de Dordtse raad, node gemist worden.
Ik zou in deze column een mooi overzicht kunnen maken van Mary’s prestaties en aandachtspunten gedurende haar politieke loopbaan, van haar inzet voor de vrouwenbeweging en voor een duurzaam Dordrecht. Ik zou het ook kunnen hebben over het feit dat zij, enkele jaren geleden, zo maar een half jaartje uit de raad stapte om een wereldreis te maken. Een reis die, naar ik begreep, veel indruk gemaakt heeft. Maar dat laat ik aan mijn collega-journalisten over die, tegen de tijd van haar afscheid, ongetwijfeld met mooie verhalen zullen komen. Ik kom liever even terug bij Rubinstein. Toen hem gevraagd werd waarom hij, na al die jaren, nog zo fris en jeugdig klonk, antwoordde hij ‘passionately involved in life’ te zijn. Een mooiere karakterschets van Mary Ruisch kan ik zelf niet bedenken.