Ooit een fraai geschapen klasgenootje uit jongere jaren, nu een door het leven getekende alleenstaande moeder van een volwassen zoon. Haar Ruud ‘loopt’ al een tijdje bij Yulius en, zo vertelt ze, als we elkaar op het Kasperspad tegenkomen, ,,het gaat de laatste tijd slecht met hem.” Als ik vraag hoe dat komt wijst ze naar een briefje op de deur van het Yulius-filiaal. Ik lees een berichtje over een dagkas die van nu af aan gesloten is. ,,Dát heeft de situatie geen goed gedaan,” zegt ze boos. ,,Ik verwijt de mensen van Yulius niks hoor, ze doen erg hun best, maar het is blijkbaar een bezuinigingsmaatregel van hogerhand. Daar hebben ze hier de laatste tijd wel vaker mee te maken.” Wat volgt is een droevig verhaal over haar aan drugs verslaafde zoon die een half leven doorbracht in inrichtingen, gevangenissen en ziekenhuizen. ,,Hij heeft last van waanbeelden, is soms tijden lang depressief en het gevaar van verwaarlozing ligt altijd op de loer. Toch hadden we de laatste tijd, met hulp van de mensen bij Yulius, iets van een balans gevonden. Hij woont nu op zichzelf, is schuldenvrij en zijn rekeningen, zoals huur en elektriciteit, worden automatisch betaald. Wekelijkskon hij hier aan de kas geld komen halen, waar hij, na aftrek van vaste lasten, nog recht op had. Nét genoeg voor boodschappen en een pakje shag. Dat werkte goed, want er ontstond ook iets van een band met die mensen van die kas die altijd snel doorhadden als het met iemand even wat minder ging. En nu is die kas dicht en wordt Ruuds geld maandelijks op zijn rekening gestort: geld van vier weken in één keer dus… tóch een paar honderd euro. Veel te verleidelijk. Ineens kon Ruud zich weer cocaïne en weet ik wat nog meer voor rotzooi veroorloven. Gevolg: weg toezicht, wég balans, nieuwe schulden, diepe ellende. Makkelijk hoor, bezuinigen aan de onderkant van de samenleving. Het lijkt onschuldig, zo’n kleine verandering, maar de gevolgen zijn groot. Écht, ik voorspel je dat je de resultaten ervan op straat zult gaan zien. Ja, óók in Dordt… nee, ik kan beter zeggen, vooral in Dordt.”