Cafénamen zeggen alles, maar toch ook weer niks


khotinsky01Khotinsky. Zo luidt de naam van het grand-café dat volgende maand zijn deuren opent in het bijna verbouwde Energiehuis aan de Noordendijk. Volgens uitbater Fles & Mes wordt Khotinsky ‘een bijzondere place to be met een unieke uitstraling’, maar dat moeten we natuurlijk afwachten. De naam ‘bekt’ in ieder geval lekker, al blijft het waarom er van vooralsnog een raadsel, want de exploitant geeft in haar persbericht geen toelichting op die naamkeuze. De enige Khotinsky die ik ken (nou ja ‘ken’, ik ben even gaan ‘googelen’) is Achilles de Khotinsky, een Russische uitvinder die in 1883 in Rotterdam een gloeilampenfabriek oprichtte. Als het café niet naar hem genoemd is heb ik geen flauw idee naar wie dan wel, maar misschien zoek ik er teveel achter en vindt de uitbater het gewoon een goed ‘onthoudbare’ naam. Eigenlijk sta je nooit zo stil bij café-namen en eerlijk gezegd zijn de cafés met de leukste namen ook niet per definitie de leukste cafés. Het Dolhuis (inderdaad gevestigd in een voormalig gekkenhuis) heette een tijdje Fame en ook nog even ‘Anders’, maar nu is het weer Dolhuis en heeft het ook weer iets van zijn ouwe glans teruggekregen. Merz heette ooit De Bombardon, maar is toch nooit wezenlijk van karakter veranderd en Visser’s poffertjessalon is op zich een saaie naam, maar is nog altijd het allerleukste bruine café van heel Dordt. En inderdaad, de naam zegt het al, je kunt er óók nog altijd poffertjes eten. Het café, dat nu ruimt tachtig jaar bestaat, draagt de naam van de eerste uitbater C.J. Visser, die vanaf 1932 in dit voormalige slagerspand al poffertjes bakte. In café De Tijd heb ik door de jaren heen veel tijd op aangename wijze verkwist, dus die naamkeuze is voortreffelijk en in Het Avontuur heb ik mijn jeugdjaren inderdaad als een avontuur ervaren, al had dat meer met die jeugdigheid dan met het café op zich te maken. Want wat deed ik daar nou helemaal? Bier drinken, pinda’s pellen, tafelvoetbal spelen en vooral hopen op oogcontact met dat prachtige, maar o zo onbereikbare roodharige meisje. Maar nee, dat avontuur heb ik nooit mogen beleven.

Eén reactie

  1. Dit is mij uit het hart gegrepen. Een verschil, Kees, ik pelde in het Avontuur pinda’s MET de begeerde dame, die in mijn geval een beetje blond was, maar die avonturen zijn allang in de tijd verdampt.

Plaats een reactie