Rechtop en breed geschouderd torent hij op de Voorstraat boven iedereen uit. Die fiere lichaamshouding staat in schril contrast tot zijn 75 levensjaren en het verdriet dat diep in hem schuilt. Ooit was Idriss profvoetballer in zijn geboorteland Marokko en later ook nog even in de een na hoogste Zuidfranse competitie. Hij kon er van leven, maar rijk werd hij niet. De liefde voor een Nederlandse vrouw en de zoektocht naar een tweede carrière als voetbaltrainer, brachten hem, destijds alweer veertiger, in Dordt, waar hij geen voetbaltrainer, maar wél lasser werd. ,,Het waren mooie jaren… totdat zij ziek werd.’’
De afgelopen zeven jaar zorgde Idriss liefdevol voor zijn, sinds kort ook nog eens dementerende echtgenote, maar begin maart stortte hij zelf lichamelijk in en zo ‘belandde’ zij in een verzorgingshuis. ,,Nu ben ik alleen en vind ik er niks meer aan. Ik mis haar thuis, zelfs al herkent ze me niet en ik mis mijn broer in Agadir, die ik al zeven jaar niet meer gezien heb.’’
Dagelijks bezoekt Idriss zijn vrouw en doet dan eerst de nodige boodschappen in de binnenstad, waar ik met hem in gesprek raakte vanwege Blafmans. Niet dat hij mijn hond nou direct zo leuk vond… integendeel zelfs, want toen we elkaar kruisten op de Visstraat deed hij, schier onverschillig een stapje opzij om te wachten tot we gepasseerd waren. Mijn opmerking: ,,Maak je geen zorgen, het is een watje,’’ deden hem, na eerst een slokje Marokkaanse trots te hebben weggeslikt, besmuikt in de lach schieten. Nog geen minuut later stond hij Blafmans te aaien en sinds die dag ben ik het onregelmatige klankbord van zijn hartverscheurende verlatenheid.
Gisteren, op de Voorstraat komt hij me breed lachend tegemoet en zegt: ,,Ik heb gedaan wat je me na elk gesprek adviseerde.’’ Opgetogen toont hij mij een vliegticket naar Marokko en vertelt me dat hij drie weken bij zijn broer gaat logeren. ,,Daarna komt hij met mij mee terug naar Dordrecht en blijft dan nog een hele maand hier.’’ Ook ik ben nu opgetogen in de wetenschap dat eenzaamheid voor zeven weken het onderspit delft. Het voelt alsof ik zelf op vakantie ga.

Afbeelding: Miki de Goodboom (1987). Te bestellen via: http://fineartamerica.com/featured/old-and-lonely-in-spain-01-miki-de-goodaboom.html