Ik ben eens gaan turven en ontdekte dat ik in de afgelopen vijftien jaar maar liefst 35 columns wijdde aan het fenomeen ‘parkeren in de binnenstad van Dordt.’ Nagenoeg al die columns hadden op het moment van schrijven steeds een andere aanleiding. Voorbeelden: het komen (en weer gaan) van pollers, de toenemende binnenstedelijke verkeerschaos in het weekend, de plek, de capaciteit en de uurprijs van bestaande parkeergarages, de vraag óf er nieuwe garages moeten komen en zo ja, wáár dan, het bestuurlijk streven om de historische binnenstad, die het toenemend autoverkeer simpelweg niet meer kan verweken, nu eindelijk eens serieus autoluw (en groener) te maken, de komst van ‘parkeerhubs’ aan de stadsranden (Energieplein, Weeskinderdendijk) en de toenemende parkeerschaarste waar binnenstadsbewoners en mensen die hier werkzaam zijn, steeds vaker mee te maken krijgen. Dat laatste moeten we niet bagatelliseren, want een binnenstad zonder bewoners is een openluchtmuseum en een binnenstad zonder werknemers (winkelpersoneel, horecapersoneel, toeleveranciers) een spookstad.
Dat zijn we vooralsnog gelukkig niet, want het zit hier in de weekenden tegenwoordig bommetje vol met funshoppers en ook het aantal dagtoeristen neemt nog altijd toe. Toch is het wel duidelijk dat het zo niet héél veel langer meer kan doorgaan. In deze krant maakte woordvoerder Ronald Pap van de Werkgroep Parkeren en Verkeer Binnenstad een opmerking die mij uit het hart gegrepen is. Hij pleit er voor het hele gebied tussen de Spuihaven, de Oude Maas en het Drierivierenpunt aan te wijzen als autoluwe zone. Dat zou, zo stelt hij, wél betekenen dat de parkeergarages Visstraat, Drievriendenhof en wellicht Achterom opgekocht moeten worden om die louter voor bewoners en ondernemers beschikbaar te stellen.’’
Helder gesteld. Wél, zo wil ik daar aan toevoegen, moet er dan heel snel begonnen worden met de bouw van een parkeergarage achter de Rechtbank en moet parkeergarage Spuihaven in ijltempo worden heropgebouwd. Bezoekers parkeren dan dus voortaan buiten de 19^de eeuwse schil, bewoners (en werknemers) daar binnen.