Weet u wat ‘De Dordtse Methode’ is? Het is wel degelijk een begrip binnen de muren van het Stadskantoor en ook mijn collega-journalisten zijn al jaren bekend met deze gevleugelde term. In mijn column van gisteren had ik het over de teloorgang van de Voorstraat Noord, waar enkele (semi-)historische panden als het ware ‘schreeuwen’ om reanimatie. Vooral het pand waar ooit kinderdagverblijf De Blije Hoek (en later cultuurcentrum DOOR) gevestigd was, verkeert momenteel in een dermate slechte staat dat restaureren op den duur misschien wel dusdanig prijzig gaat uitpakken dat afbreken en nieuwbouw plaatsen onvermijdelijk wordt. Het zou me dan ook niet verbazen als hier op enig moment een fonkelnieuw appartementencomplex verrijst, simpelweg omdat dit inmiddels ernstig verpauperde gebouw niet meer te redden is. En die bestuurlijke passiviteit wordt dus (ja, ook door politici en ambtenaren met zelfspot) wel eens gekscherend aangeduid als ‘De Dordtse Methode’, ofwel een pand nét zo lang laat verpieteren tot het uiteindelijk vanzelf de grond in zakt. Vervolgens laat je op het vrijgekomen (voor ontwikkelaren ineens wél aantrekkelijke) stukje grond iets nieuws neerzetten.
En nee, zo moet ik daar eerlijkheidshalve bij vermelden, dat gebeurt niet altijd opzettelijk, want even zo vaak komt een en ander voort uit een gebrek aan visie of daadkracht. Dit leidde ooit bijna tot de ondergang van het trotse gebouw De Holland en ook het welbekende Teerlinkpand aan de Korte Kalkhaven (nog altijd ‘gegijzeld’ door een projectontwikkelaar) is inmiddels eigenlijk al niet meer te redden. Onnodig bestuurlijk gedraal kostte de Willemshoeve aan de Venuslaan, alsmede een prachtig monumentaal pand aan de Vrieseweg 80, inmiddels de kop.
Het is tijd dat de gemeente, met betrekking tot vastgoed in deze stad, zélf de regie weer in handen gaat nemen. Té vaak laat dit stadsbestuur de oren hangen naar de wensen en grieven van projectontwikkelaars, voor wie winst nu eenmaal een hogere prioriteit heeft dan ‘het smoel’ van de stad.