In onze krant duikt collega Martijn Klerks met enige regelmaat in de statistische vijver van het CBS, om met een schepnet vol cijfers de lezer te trakteren op inzicht in zaken als bevolkingsgroei, woningmarkt en migratiegolven. De meest recente vangst ging over verhuisstromen, en wat blijkt? Dordtenaren zijn verrassend honkvast.
Van alle inwoners die hun koffers pakten, bleef 60 procent gewoon op het eiland. Ter vergelijking: in soortgelijke gemeenten is dat gemiddeld 53 procent.
Het cliché is dus waar. En dan heb ik het even niet over dat welbekende gezegde ‘Hoe dichter bij Dordt, hoe rotter het wordt.’ Nee, ik heb het over dat zinnetje dat daar (door meestal ‘doorgewinterde’ Dordtenaren) niet zelden direct achteraan wordt gebezigd. Dat zinnetje luidt: ‘Maar zit je er eenmaal in, dan heb je het prima naar je zin.’
Dat klopt kennelijk als een bus, want het aantal interne verhuizingen (6253) overtreft hier zelfs het aantal nieuwkomers van buiten (4674)… ofwel we verhuizen hier wel degelijk met enige regelmaat, maar dan toch het liefst binnen de gemeentegrenzen.
Waarom die hardnekkige hechting aan Dordt? Misschien is het de combinatie van kabbelende rivieren, middeleeuwse gevels en de gezellige norse blik van je buurman die al dertig jaar hetzelfde bankje warm houdt. Of misschien is het gewoon het feit dat je hier op dit ó zo ‘dorpse’ stadeiland zo’n heerlijk ouderwets ons-kent-ons-gevoel om de oortjes geslingerd krijgt.
De statistiek kwam bij ons thuis zomaar ineens tot leven. Sterker nog, ze kreeg zelfs gezicht én verhuisdozen, want mijn dochter kocht onlangs – na een stedelijke ‘wereldreis’ via Utrecht, Rotterdam en Zwijndrecht, een huis in Dordt, terwijl zoonlief een elegante sprong maakt binnen Dordt, van ouderlijke woning naar een uitermate prettig en fonkelnieuw appartement aan de Noordendijk.
Mijn kort-door-de-bocht-conclusie: Dordtenaren verhuizen meestal niet uit nood, maar uit noblesse oblige. En als ze dan tóch het eiland verlaten, doen ze dat met heimwee en een goed verstopt retourkaartje in de achterzak.