Ze hadden het nooit moeten doen… van die Drievriendenhof een modecentrum maken (officieel moet ik geloof ik 3Vriendenhof schrijven, maar er zijn grenzen). Ik aarzelde om dit op te schrijven, want ik heb eerlijk gezegd een beetje een hekel aan ‘ik zei het toch?’-columns. Vanaf het scribentenbankje is het namelijk wel erg makkelijk om een toekomstige ramp te signaleren en vervolgens, al dan niet met leedvermaak, tot de conclusie te komen dat de dames en heren bestuurders beter hadden moeten luisteren naar die alwetende columnist met zijn onmetelijk heldere inzicht. Als de trainer voor tactiek A kiest, ga je gewoon voor B. De kans dat je dan als criticaster gelijk krijgt is op z’n minst 50 procent en aan het eind van de rit – na een voetbalseizoen of, in mijn geval na vele honderden columns – is het heel makkelijk om die keren dat je gelijk had er in te wrijven bij die mensen die indertijd de beslissing namen. Ik noem dat de Johan Derksen-methode. Als hij een nieuwe spits tot miskoop bombardeert ‘viert’ hij zijn gelijk als die spits er jaarlijks minder dan 25 in legt. Doet die spits wél waar hij voor ingehuurd is, dan pak je de clubleiding op de te hoge aankoopprijs, het te hoge salaris, het karakter van de speler of op het feit dat hij te weinig meeverdedigt en alleen maar hoog-Boliviaans verstaat. En zo win je dus, als stuurman aan wal, altijd. En nu maak ik me er ook schuldig aan, want ik kom terug op wat ik altijd al beweerd heb over die Drievriendenhof: namelijk dat het niet verstandig was om in te zetten op louter mode en dat het niet verstandig was om er zo’n tocht-hol van te maken. Een allround winkelcentrum met hoekjes en gaatjes, met bakkers en slagers, met gezelligheid voor stadsbezoekers en stadsbewoners was nooit kansloos en is indertijd te snel opgegeven. En nu zitten we met de gebakken peren, want de ene winkel na de andere sluit zijn deuren. Een tijdje draaide de tent nog een beetje op gereformeerde dames uit Hardinxveld en Sliedrecht die dachten dat Donaldson heel vlot was, maar die hebben nu vast een eigen leverancier in de polder, want ik zie geen knotjes en spijkerrokjes meer. Nu heeft zelfs die Zweedse onderbroekengigant er de brui aan gegeven en lijkt een neerwaartse spiraal onafwendbaar. Ik zeg dit overigens niet met leedvermaak, want het gaat mij aan het hart om wederom een nieuwe winkelzone naar de knoppen te zien gaan.