Geen beleidsmaker bij de gemeente durft het hardop te zeggen, maar niemand laat een traan om het verscheiden van de Dordtse Integratie Adviesraad (DIA). Door het stopzetten van subsidie besloot de DIA eind vorig jaar haar taken neer te leggen, maar laten we eerlijk zijn, had u ooit van ze gehoord? Nee dus, en dát was nou juist het grote probleem van die club. De organisatie die de gemeente gevraagd en ongevraagd moest adviseren over de integratie en emancipatie van allochtonen, was zo goed als onzichtbaar, is nauwelijks van betekenis geweest en werd door de gemeente simpelweg niet serieus genomen. Kortom de DIA oefende in al die jaren (het begon zo’n beetje in 1997) geen enkele invloed uit op het gemeentelijk integratiebeleid en had en heeft dus geen bestaansrecht.
Al een jaar of zes geleden liet de gemeente door het onderzoeksbureau Radar een onderzoek doen naar het functioneren van de DIA en ook toen al kwam de conclusie op tafel dat de kwaliteit van de adviezen van de DIA ver onder de maat was en dat de DIA de toegevoegde waarde van een adviesorgaan eenvoudigweg ontbeerde. Indertijd kreeg de DIA nog de kans, van een toen al sceptisch college, om het leven te beteren, maar dat is niet gelukt en dus viel het bijltje. Dat kwam, eerlijk is eerlijk, best goed uit aangezien de gemeente, als gevolg van een almaar schraler wordende Rijksruif, tóch al her en der de hand op de knip moet houden.
De 18.000 euro die de DIA nog even snel door de gemeente werd toegestopt om een wat zuur afscheidsfilmpje te maken, kan daarom ook nog het best uitgelegd worden als een vorm van openbare boetedoening. Dit onder het motto: we geven het cluppie nog wat centen om hun frustraties over tafel te gooien, we slikken een paar keer vanwege de kritiek die een dagje of twee op ons afkomt en we gaan vervolgens over tot de orde van de dag. Het is zondegeld, want het is, nét als al die jaren van verspilde subsidie, weggegooid geld.