Niks mis met Papendrecht hoor… ik kom er graag, heb er wat vrienden wonen, mijn zoon laat er z’n beugelbekkie regelmatig bijstellen, op het terras van Willaerts is het, ook op minder zomerse dagen, prima toeven en het is heerlijk om de hond uit te laten op dat fraaie losloopgebied langs de rivieroever met uitzicht op die voortdurend van kleur veranderende ansichtkaart die Dordrecht heet. Alleen die rotonde hè, u weet wel dat immense ding waar je tegenaan rijdt als je van de Rondweg afkomt… tja, die is zó onoverzichtelijk, zó ondoorgrondelijk… een draak van een ding.
Hoewel, dat vind ik helemaal niet. Deze zogeheten kluifrotonde (dit vanwege de vorm die aan een hondenkluif doet denken) is eigenlijk helemaal niet zo onduidelijk, sterker nog ik vind het een fraai staaltje van verkeerskundig vernuft. Jaja, hoor ik u nu denken, die macho-columnist van AD De Dordtenaar wil alleen maar aangeven dat hij zo’n goeie automobilist is, die het allemaal zo lekker snel begrijpt. Nou geloof me, dat beeld wil ik zeker niet van mezelf neerzetten. Nee, ik meen het écht… die rotonde is het probleem niet, het is toch echt de mens die hier de zwakke schakel is. Waarom? Volgens mij hierom: je komt te hard van die N3 af en op de rotonde, waar je in tegenstelling tot vroeger niet meer voor een verkeerslicht hoeft te wachten, komt je dan een overvloed aan keuzemogelijkheden tegemoet: naar Sliedrecht, de N3 weer op (richting A15), naar Papendrecht of terug, via die N3, richting Dordt. Toegegeven, er zijn een paar complicerende factoren, zoals de oversteekmogelijkheid voor fietsverkeer (overigens keurig met extra verlichting in het wegdek aangegeven) plus het feit dat je, eenmaal op de rotonde, geen herstelmogelijkheid meer hebt. En dat is misschien het grootste probleem: bij een ‘reguliere’ rotonde maak je dan gewoon een extra herkansingsrondje. Maar juist dát kan bij deze kluifrotonde niet en dat is dan ook precies het zwakke punt er van. Zonder herkansingsmogelijkheid is de keuze, voor welke afslag dan ook, wel hel erg definitief. Nét het echte leven, zou je haast zeggen.