We gaan dus blijkbaar een punt zetten achter onze stedenbanden. Dat wil althans een kleine driekwart van ruim vierduizend van mijn plaatsgenoten die via internet hebben meegedacht over gemeentelijke bezuinigingsmogelijkheden. Dat zijn zo’n drieduizend inwoners van deze stad en als er zoveel ‘tegenstanders’ zijn moet je dat natuurlijk serieus nemen. Dat neemt niet weg dat ik het betreur als er, gedreven door bezuinigingen, een einde moet komen aan onze relatie met het Britse Hastings (al sinds 1946), het Duitse Recklinghausen (1974), de Bulgaarse havenstad Varna, Bamenda in Kameroen en het Zuid-Afrikaanse Dordrecht. Vriendschap is, zo zie ik dat tenminste, namelijk geen keuze, maar iets dat je ‘overkomt’. Het is de uitkomst van het treffen tussen ziel en toeval. Op ware vriendschap staat geen maat en geld was nooit het uitgangspunt. Zo is ook met partnersteden: dat zijn ‘vrienden’ van je stad en die vriendschappen moet je, ook in minder voorspoedige tijden, blijven koesteren. Het is mij te makkelijk om daar juist nu, in tijden van ernstige bezuinigingsdrang, resoluut mee te kappen. U beëindigt toch ook niet uw vriendschappen als het u financieel eventjes wat minder voor de wind gaat? Sterker nog, in moeilijke tijden bent u juist blij dat u vrienden hebt. Nee, die zorgvuldig opgebouwde relaties moeten we vooral niet gaan afbreken, al kan het natuurlijk wel een stuk goedkoper: geen ambtelijke reisjes meer en stoppen ook met dure ‘ontvangsten’ (inclusief etentjes en overnachtingen) van allerlei delegaties. Sport- en muziekverenigingen die ‘uitwisselen’ doen dat toch ook overwegend op eigen kosten?
Het is natuurlijk niet het college, maar uiteindelijk de gemeenteraad die het laatste woord heeft en kijk dan ook uit naar een constructieve discussie over dit onderwerp. Uitgangspunt daarbij zou, wat mij betreft, moeten zijn: het zoeken naar wegen om die vriendschapsbanden aan te houden, maar dan wel voor véél minder geld. Nog mooier zou het zijn als die banden een minder ceremonieel, maar veel meer een economisch karakter krijgen, want wie beweert dat een ‘partnerschap’ alleen maar geld hoeft te kosten? Goeie vrienden mogen elkaar toch ook wel eens een balletje toespelen?