Er was ooit een tijd dat ik, zoals zoveel mannen van mijn generatie, met een cynische of zelfs meewarige blik keek naar wat we toen nog ‘damesvoetbal’ noemden. Bij mijn clubje Wieldrecht wordt al heel veel jaren door vrouwen en meisjes gevoetbald en, eerlijk is eerlijk, het niveau was aanvankelijk niet om aan te gluren. Maar ja, je moet toch eens en ergens beginnen nietwaar? Trouwens, ik kijk al zo’n beetje mijn hele leven lang met héél veel plezier naar schaatsende, hockeyende, tennissende, volleyballende, judoënde en hard zwemmende of rennende vrouwen en ik heb nooit het gevoel gehad dat de mannenversie van genoemde sporten beter of leuker was: een zwemmedaille voor Ranomi doet me net zoveel als een medaille voor Pieter, de vrouwenfinale op Wimbledon was door de jaren heen vaak zoveel leuker dan de mannenfinale, ik had een sportieve zwak voor fietsheldin Leontien van Moorsel en heb dat nu voor Marianne Vos en als Edith Bosch op de judomat stapte was ik nét zo gespannen als bij een partijtje van Henk Grol. Waarom zou dat bij voetbal anders zijn? Het afgelopen EK mocht dan misschien voor Nederland een beetje teleurstellend verlopen zijn, je kon wel degelijk zien dat er door alle deelnemende landen op een zeer aanvaardbaar niveau (hoger dan ooit tevoren) gevoetbald werd. Het zag er bij vlagen gewoon ‘lekker’ uit . Voor de goede verstaander… met ‘lekker’ bedoel ik in dit geval toch écht het vertoonde spel, al neemt dat niet weg dat er tegenwoordig ook een hoop mooie meiden op het veld rondlopen. Is dat seksistisch? So what… vrouwen vinden Beckham, Van Persie of Ronaldo toch ook mooie kerels? Hoe dan ook, bij Wieldrecht hebben ze het belang van vrouwenvoetbal (de sport met de snelst groeiende aanwas in Nederland) goed begrepen en is men van plan dit (met speciaal voor vrouwenvoetbal gereserveerde budgetten en enthousiaste trainers) de komende seizoenen naar een nóg hoger niveau te tillen. Nee, ik ga niet eindigen met de woorden ‘ik ben om’. Dat was ik al, want mijn dochter is al jaren keeper… bij OMC.