Steeds vaker in de politiek hoor je het begrip ‘voortschrijdend inzicht.’ Het zijn mooie, ietwat deftige woorden die omschrijven dat mensen, in dit geval politici dus, al doende leren en vervolgens tot de conclusie komen dat iets anders moet dan eerder was voorgenomen. Eigenlijk is daar niets mis mee… je oorspronkelijke koers laten varen of bijstellen als gevolg van veranderende omstandigheden en nieuw verworven kennis. In mijn persoonlijke leven, bij het opvoeden van mijn kinderen bijvoorbeeld, is ‘voortschrijdend inzicht’ een rode draad. ‘Had ik dit of dat nu maar eerder geweten of eerder doorzien, dan ik het héél anders aangepakt.’ Je moet nooit te trots zijn om je fouten, liefst tijdig,  in te zien om vervolgens met hetzelfde elan maar met nieuwe inzichten moedig voorwaarts te marcheren.
Ik zie ‘voortschrijdend inzicht’ dus als iets positiefs, maar in de politiek wordt het vaak verward met besluiteloosheid of, erger nog, zwakheid. Vreemd, want toegeven dat je bepaalde zaken, om wat voor reden dan ook, anders bent gaan bekijken is volgens mij juist een teken van wijsheid. Voortschrijdend inzicht heeft er toe geleid dat er geen parkeergarage komt aan het Kromhout (relatief duur en niet broodnodig) en voortschrijdend inzicht leidt er toe dat er geen nieuwe recreatieplas wordt ‘gecreëerd’ in de Dordtse Biesbosch (te veel onzekere factoren, te begrotelijk en onvoldoende draagvlak). Als ik de notulen van raadsvergaderingen terug lees (ik heb verder weinig hobby’s) valt het mij op dat er, de laatste tijd meer dan ooit, onevenredig veel vergadertijd wordt verkwist aan gedelibereer over ‘gedane zaken.’ Dat gaat als volgt: partij A heeft plan… partij B is tegen. Partij A (voortschrijdend inzicht) trekt plan terug of stelt bij. Partij B zou dus tevreden moeten zijn, maar ís dat pas als partij A eerst diep door het stof gaat. Geloof me, ik heb geen enkele moeite met een scherpe oppositie (ik vind dat juist mooi) maar oppositie voeren mag nooit een ding op zich zijn. Pure scoringsdrift (er komen weer verkiezingen aan) lijkt soms zwaarder te wegen dan het belang van de stad. Dat is een slechte ontwikkeling.