Bezettingen, hongerstakingen, rechtszaken, klaagzangen en daden van burgerlijke ongehoorzaamheid. Ik heb ze, in mijn jaren als journalist, vaak van nabij meegemaakt en er naar eer en geweten verslag van gedaan. Eén ding stond voor mij altijd als een paal boven water, althans als het om zaken draaide die zich op Nederlandse bodem afspeelden: protesteren, demonstreren en procederen is prima, maar als de rechter eenmaal gesproken heeft moet het zeuren afgelopen zijn. In die stelregel kan ik me over het algemeen uitstekend vinden, maar nu heb ik daar, voor het eerst in mijn leven, echt moeite mee. De rechtbank in Den Haag geeft het bedrijf Nedstaal groen licht om asbesthoudend ijzer te gaan verwerken, maar in die uitspraak heb ik nul komma nul vertrouwen. Waarom? Omdat ik vind dat het hier niet om zuivere rechtspraak gaat. Verdenk ik dan een rechtbank van duistere praktijken? Nee, dat doe ik niet, maar ik verdenk de rechtbank wél van een ernstig gebrek aan kennis van zaken. Maar… hoor ik u nu denken, wat geeft de columnist in dit geval recht van spreken? Heeft meneer de journalist dan zelf zoveel verstand van asbestverwerking? Nee, is mijn eerlijke antwoord. Mijn kennis van deze materie is buitengewoon gemiddeld, maar ik heb wél veel vertrouwen in de ‘know how’ die in de loop der jaren verzameld, onderzocht en geanalyseerd is door de Actiegroep Asbest Nedstaal Nee, onder de bezielende leiding van Willem Schulpen. Wat de rechtbank gedaan heeft is niets anders dan formeel oordelen over de vraag of het beoogde verwerkingsproces van Nedstaal conform de wettelijk gestelde regelgeving is. Maar zelf als dit bedrijf in perfectie zou handelen (en ik wil zélfs geloven dat het streven van Nedstaal daar op gericht is) dan biedt dat geen enkele garantie voor de veiligheid van de omwonenden. Ten eerste blijft er altijd een onaanvaardbaar groot risico op fouten of ongelukken tijdens het verwerkingsproces en ten tweede is er nog altijd immens grijs gebied in deze hele materie. Dát is door de Actiegroep meer dan voldoende aangetoond. Ik vind dat de sluipmoordenaar asbest van de rechter een ‘licence to kill’ heeft gekregen.