De van oorsprong Afghaanse Toktam (31) woont al een jaar of drie, samen met haar man Sharif, in Dordrecht… in Sterrenburg om precies te zijn. Het echtpaar heeft een zoontje van twee en een maand of drie geleden schonk Toktam het leven aan een dochtertje (Dunya). Sharif heeft een vast inkomen als bezorger van huis-aan-huis-bladen en Toktam wil in Dordrecht heel graag kapper worden.
Da’s mooi, da’s fijn en ze leefden nog lang en gelukkig, zou je al bijna willen zeggen, maar niks is minder waar, want door starre regelgeving dreigt het gezin nu wreed uiteen te worden gescheurd. Toktam, die ooit via België Nederland binnen kwam, heeft hier namelijk geen verblijfsvergunning en moet nu, binnen vier weken haar koffers pakken om in haar eentje terug te reizen naar haar geboorteland. Van daaruit kan ze dan een machtiging tot voorlopig verblijf aanvragen. Dat is overigens slechts een formaliteit, want gezien de verblijfsstatus en het vaste inkomen van haar man zal die machtiging haar ongetwijfeld worden verleend. Maar tot die tijd moet ze eerst vele maanden, want zo lang duurt zoiets, in het door oorlog en terreur verscheurde Afghanistan wachten op groen licht om dan af te reizen naar Iran, om daar in de Nederlandse ambassade een inburgeringsexamen af te leggen. Pas als dat officiële ‘circuitje’ is doorlopen mag ze weer naar huis… naar Dordt. Formeel gesproken zal dat ongetwijfeld kloppen, maar tussen theorie en praktijk, of beter gezegd, tussen die ooit bedachte regeltjes en de alledaagse werkelijkheid zit een wereld van verschil. Een verschil tussen misschien wel leven of dood.
Welke beschaafde natie laat nou een jonge moeder een potje spitsroeden lopen in een land waar een vrouwenleven maar bitter weinig waard is en laat tegelijkertijd een echtgenoot en twee jonge kinderen intussen maandenlang in onzekerheid verkeren over haar eventuele behouden thuiskomst? Waar is hier het gezonde verstand gebleven? Die aanvraag en dat inburgeringsexamen kunnen toch ook hier in Nederland worden ‘afgehandeld?’ Een rechtsstaat als de onze is geen knip voor de neus waard als het op haar meest onzinnige regeltjes geen uitzondering durft te maken.

Afbeelding: RTV Rijnmond