Zijn coalitieafspraken heilig? Ja… zegt mijn gevoel, want als je samen een verbond sluit en je maakt daarover afspraken (,,Als jullie dít willen, dan willen wij dát) dan moet je je daar ook aan houden. Wat zijn afspraken anders nog waard?
Onderhandelen op het scherpst van de snede, wensen op tafel leggen, maar ook geven en nemen, wat water bij de wijn doen en vervolgens de gemaakte afspraken in beton gieten. Dát is (omdat partijen nu eenmaal meestal in gezamenlijkheid een meerderheid moeten bewerkstelligen) de gebruikelijke manier om te komen tot een werkbaar college met een werkbaar ‘plan’.  En zo ging het dus ook in Dordrecht, in het voorjaar van 2011 toen BVD, VVD en CDA een wethoudersteam vormden dat alweer ruim drie jaar lang stand houdt. Maar soms moeten in beton gegoten afspraken een tikkie losgebikt worden, simpelweg vanwege het feit dat ze door tijd en omstandigheden zijn ingehaald. Neem nou die ‘deal’ die indertijd met coalitiepartner CDA gesloten is over de winkelopeningstijden in deze stad. Het CDA ziet een permanente zondagsopenstelling van winkels niet zitten, hetgeen begrijpelijk is van een partij met een achterban die de zondag nu eenmaal als ‘de dag des Heeren’ beschouwt. Maar door een landelijke wetswijziging, die begin deze maand van kracht werd, mogen gemeenten voortaan zelf bepalen of winkels op zondagen geopend mogen zijn. En nu kloppen ondernemers, harder dan ooit, aan de collegedeur, want (en ik citeer nu uit een brandbrief van de Dordtse Ondernemersvereniging) ‘in economisch lastige tijden is het belangrijk om consumenten, op momenten dat het hén uitkomt, de gelegenheid te bieden om te kunnen winkelen. Dat is goed voor een levendige binnenstad en het geeft de ondernemers de broodnodige omzet die zij nu zo hard kunnen gebruiken.’ En nu rijst dus de vraag: wat is belangrijker… die coalitieafspraak of die (overigens zéér reële) ondernemersnood? Tel ik daarbij op het feit dat de ‘winkelwereld’ nu eenmaal in sneltreinvaart aan het veranderen is (het internet gaat écht niet dicht op zondag) dan moet ik concluderen: sorry CDA, maar ik neig nu tóch naar de betonbeitel.