Alle Dordtse parken zijn mij lief, maar één park is mij het allerliefst… het Wantijpark. Die voorliefde is grotendeels op jeugdsentiment gebaseerd. In de late jaren zeventig zat ik op het Gemeentelijk Lyceum om de hoek en ik bracht in het park heel veel ‘tussenuurtjes’ door met vrienden en vriendinnen. Zo nu en dan waren er ook concerten en zo kreeg je als jeugdige eilandbewoner nog iets van het ‘Woodstock-gevoel’ mee. Nog altijd daalt er een soort innerlijke rust op mij neer als ik voet zet in het Wantijpark en afgelopen maandagavond werd dat weer eens bevestigd toen ik er, samen met honderden anderen, binnen wandelde om een optreden van Raymond van ’t Groenewoud bij te wonen. Nu heb ik door de jaren heen al heel wat concerten in het Wantijpark bijgewoond, maar de gemoedelijke sfeer blijft toch elke keer weer bijzonder. Wat mij dit keer vooral opviel is dat veel van mijn leeftijdsgenoten puur voor Van ’t Groenewoud kwamen (we zijn toch een beetje met hem opgegroeid) en dat de jongeren vooral ‘voor elkaar’ kwamen. De ‘oudjes’ (onder wie ik dus) wilden het liefst zo dicht mogelijk bij dat podium staan en het jongere publiek bleef een beetje op het veld hangen waar in vriendengroepjes lekker geouwehoerd, gedronken en gebarbecued werd. Daar is niks mis mee… ieder z’n ding en ik denk dat veel jongeren (die Raymond wellicht niet eens kennen) maandagavond ontdekten dat hij eigenlijk verdomd goed is. Voor de massaal (bij nagenoeg alle ‘Parkies’ in het Wantijpark) opgekomen jeugd vormt de muziek niet altijd de hoofdmoot en dat hoeft natuurlijk ook helemaal niet. Het was een topavond en de plotseling opgestoken hoosbui versterkte alleen maar de onderlinge saamhorigheid. En nu loop ik ernstig het gevaar voor ouwe zeurpiet te worden versleten, maar het moet mij toch écht van het hart: neem na afloop je rotzooi (lege flessen, chipszakken en ander verpakkingsmateriaal) lekker zelf weer mee naar huis en als je dan tóch, tegen de wens van de organisatie in, wilt barbecueën, veroorzaak dan geen grote schroeiplekken op het grasveld. Laat ons het Wantijpark waardig blijven.