Demonstraties in Dordt… er stonden er hier twee ‘op de agenda’, namelijk eentje van Black Lives Matter op een nog nader te bepalen datum in het Weizigtpark en dan ook nog eentje, aanstaande zondag in datzelfde park tegen de voorgenomen coronawet. Die laatste bijeenkomst is nu door burgemeester Kolff verboden en ik verwacht dat de BLM-demonstratie, die gepland stond voor 8 of 10 juli, ook niet door zal gaan. Ik vind dat Kolff hier, geheel en al los van doel, nut of noodzaak van beide betogingen, de enige juiste beslissing genomen heeft. Er zullen nu ongetwijfeld mensen teleurgesteld of zelfs boos zijn en dat begrijp ik als geen ander, want ik leef immers van het ‘recht op vrijheid van meningsuiting.’ Daarbij komt dat ik zelf van de demonstreergeneratie ben: in mijn jeugdjaren, heb ik heel wat keertjes aan grote betogingen deelgenomen. Zo huppelde ik ooit in Amsterdam (’81) en Den Haag (’83) vrolijk met de meute mee onder het motto ‘Liever een Rus in mijn keuken dan een kruisraket in mijn achtertuin’ en in latere jaren was ik vooral beroepshalve veelvuldig aanwezig bij grote betogingen. Nog altijd vind ik het prachtig als mensen de moeite nemen om, puur op basis van hun overtuiging, de straat op te gaan. En toch had ook ik dit keer, ja zelfs al vóórdat Kolff tot zijn beslissing kwam, moeite met die aangekondigde demonstraties. Vorige week vroeg ik me in een column hierover in alle ernst af of dit nou eigenlijk wel het juiste moment is om met z’n allen in een park te gaan staan. Bij een eventuele hoge opkomst is het besmettingsgevaar gewoonweg té hoog en bij een matige opkomst kun je je afvragen hoe zinvol het dan nog is. Ik bedoel… je gaat er de landelijke journaals dan zeker niet mee halen. En trouwens, in Den Haag is momenteel zo’n beetje iedereen die er toe doet met reces, dus dáár zullen beide betogingen nou óók niet bepaald lekker doorklinken. Gewoon gevalletje ‘nu even beter van niet’ dus.