Misschien kent u Pier Eringa nog als de hoogste baas van het Albert Schweitzer ziekenhuis. In 2015 maakte hij een transfer naar ProRail en vorig jaar verliet hij deze spoormoloch om CEO te woorden van  bus- en treinvervoerder Transdev, het moederbedrijf van Conexxion. Nu zal ik niet beweren dat hij spijt heeft van die overstap, maar feit is dat dit bedrijf momenteel nog nét niet op apengapen ligt. Met Eringa heb ik op zich geen medelijden… ik bedoel, hij verdient bij Transdev ongetwijfeld een ruim belegde boterham (daar kun je een hele bakkerij van runnen) en in ruil daarvoor moet hij voortdurend aan de in Frankrijk gevestigde grootaandeelhouder uitleggen waarom de Nederlandse tak van het bedrijf vandaag de dag zo beroerd draait. ,,We hangen in de touwen, we zitten aan het infuus. Dit jaar schieten we op een omzet van ruim 750 miljoen circa 25 miljoen euro de min in’’, aldus de klagende CEO in een interview met deze krant, waarin hij uitlegt dat dit deels door de coronacrisis komt. Wat ik uit het interview echter vooral opmaak is dat het concessiesysteem voor openbaar vervoer in dit land eigenlijk gewoon doodziek is ,,Transdev, Arriva, Keolis, QBuzz, en EBS: we hebben elkaar met z’n allen een beetje gek laten maken door in te schrijven op concessies die enkel met optimistisch begroten winstgevend waren te krijgen’’, stelt Eringa. Wat hij echter niet zegt, zal ik dan maar zeggen: het openbaar vervoer in dit land lijdt aan het Eringa-virus. Het wordt namelijk gerund door een overschot aan Eringa’s met torenhoge salarissen die verantwoording moeten afleggen aan buitenlandse Eringa’s die nóg meer verdienen. Ze worden omringd door een heleboel Eringa-wannabees die maar één doel hebben, namelijk óók een Eringa-salaris verdienen. Tja… dan blijft er uiteindelijk maar weinig over om chauffeurs ordentelijk te betalen en om zo nu en dan nog een busje of een regionaal treintje een beetje op tijd door de polder te laten rijden.