Al behoorlijk lang volg ik het reilen en zeilen van deze stad en haar ‘bestuurderen’ op de voet. Na zóveel jaar ligt het gevaar op de loer dat je wat blasé en plannetjesmoe wordt, maar daar staat tegenover dat je niet te snel moord en brand schreeuwt of te vroeg juicht als iemand weer eens ‘iets totaal nieuws’ bedacht heeft. Dat lokale bestuurders – die immers vaak ‘varen’ op het enthousiasme en de creativiteit van derden – zo’n idee vervolgens ‘omarmen’ als zijnde het ei van Columbus zegt verder ook helemaal niks… eerst zien, dán geloven.
Neem nou dat plan van vastgoedondernemer Pieter van Loon; hij wil de leegstand in de Dordtse binnenstad aanpakken middels een soort investeringsfonds. Hoe dat er precies uit gaat zien weet ik niet… volgens mij is het de bedoeling dat Dordtenaren met een wat hoog zittende portemonnee een clubje oprichten en in gezamenlijkheid een bedrag van, pak hem beet, 100 miljoen in de clubkas storten. Met dat fonds worden lege winkelpanden opgekocht om deze dan tegen een schappelijke prijs (dus niet meteen de hoofdprijs) te verhuren aan ondernemers met leuke winkelplannen. Goed plan, maar eh, wél een oud plan. Ergens rond 2005 leidde ik (in het toenmalige CBK) een discussieavond met een creatieve ondernemer die een noodlijdende winkelstraat in Amsterdam op min of meer diezelfde manier uit het slop wist te trekken. Ik herinner me nog goed het enthousiasme van de aldaar aanwezige raadsleden, wethouders, ambtenaren  en vastgoedbeheerders die zich voornamen direct met dat idee ‘aan de slag’ te gaan. Vervolgens gebeurde er vijftien jaar niks en nu zie ik hoe de geschiedenis zich herhaalt. Maar laat ik vooral niet blasé zijn… vastgoedondernemer Pieter Van Loon onderscheidt zich – dat vind ik althans – van andere projectontwikkelaars in het gegeven dat hij wel degelijk hart voor deze stad heeft en niet louter ‘eigen gewin’ najaagt. Zijn nieuwe ouwe plan verdient dan ook een eerlijke kans.