Eigenlijk wil ik het er helemaal niet over hebben, over mafklappertjes met een cellentekort in de bovenkamer die je stad even komen verbouwen. Helaas kan ik er niet omheen… om die ene vraag die veel Dordtenaren momenteel bezig houdt: gaat dat hier – in Krispijn, bij het Station of in die prachtige ouwe binnenstad – op enig moment óók een keer gebeuren? Geen idee eerlijk gezegd, want ik heb geen glazen bol en ik wil me ook niet laten leiden door interessantdoenerij van sensatiebeluste leegschedeltjes op de sociale media. Zo lees ik bijvoorbeeld dat ene Rebecca (kennelijk diep ongelukkig en op zoek naar haar momentje van aandacht)  ‘iets gehoord’ heeft, maar ze wil niet zeggen wat, want ze is, en ik citeer, ‘absoluut geen NSB’er.’ Nu moet ik om dat soort malloten (die zaten in de oorlog toevallig nou nét vaak juist wél bij de NSB) vooral lachen, maar je hebt natuurlijk wel degelijk gekkies die, via een of andere appgroepje, proberen hun mede-malloten te mobiliseren voor een leutig avondje breek- en sloopwerk in de een of andere stad. Het voordeel van dit soort testosteronchimpanseetjes is gelukkig dat ze nogal laf zijn en alleen komen opdraven als ze echt zéker weten dat ze met velen zijn. Hoe dan ook, het zou natuurlijk zomaar kunnen dat er zich, op het moment dat u deze (op dinsdagmiddag geschreven) column leest, wel degelijk wat schermutselingen in deze stad hebben voorgedaan. Afgelopen maandagavond bijvoorbeeld zag ik ook al een paar doorgesnoven capuchondapies met vuurwerk op de Vriesestraat rennen (twee politiemensen trokken er een sprintje achteraan, dat overigens succesvol eindigde), maar vooralsnog ga ik er van uit dat het gezonde verstand van het gros van de Dordtenaren, in combinatie met de voorzorgsmaatregelen die de politie hier genomen heeft, zijn vruchten zal afwerpen. Echte schapekoppen mogen graag een potje mekkeren over Dordt, maar van hun eh… ‘rotstad’ blijf je af. Aan die gedachte hou ik me graag vast.