Het spartelbadje – u weet wel, die gratis ‘hangplek’ voor moeders met kleine kinderen in het Wantijpark – gaat deze zomer niet open, want in de grond daaromheen bevinden zich zware metalen. Dat ontdekte de gemeente onlangs toen er, in verband met een binnenkort uit te voeren opknapbeurt, bodemonderzoek verricht werd. Beetje ongelukkig moment natuurlijk, want het zomerzonnetje komt er nou nét juist een beetje aangestiefeld en zo tegen de tijd dat het lekker eh… spartelbadweer wordt, zijn we met z’n allen ook wel zo langzamerhand uit ons lockdownslaapje gekomen, dus natuurlijk begrijp ik de enorme teleurstelling bij Dordtenaren die graag van dit badje gebruik maken. Tóch vind ik de vele negatieve reacties (die ik aantrof onder het bericht hierover op Facebook) nou niet bepaald fair. De gemeente krijgt er daarin namelijk onterecht van langs en er zijn zelfs complotprimaten (je verwacht het niet hè?) die beweren dat het hier om een verkapte corona-maatregel gaat. Geloof me… dat is, zoals ze dat bij ons in de voetbalkantine plegen te zeggen, gelul van een dronken aardbei. Hier is gewoon sprake van een gevalletje domme pech. De gemeente wilde het badje namelijk, ná de zomer, juist ingrijpend gaan opknappen en aan zo’n opknapbeurt (da’s nu eenmaal wettelijk verlicht) gaat altijd een bodemonderzoek vooraf. En nu blijken er dus – op ongeveer een halve meter diepte – metalen in de grond te zitten die, mits je er niet uitgebreid gaat zitten graven en verder ook geen grond eet, op zich niet direct kwaad kunnen. Toch kán en mag de gemeente zoiets natuurlijk nooit verzwijgen en dat gebeurde dus ook niet. De optie ‘we doen even nét alsof we niks gevonden hebben en we gaan die grond pas in het naseizoen afgraven’, zou pas écht laakbaar zijn. Ik denk dat u zich als ouder van een kindje ernstig bedrogen gevoeld zou hebben als u daar, misschien wel jaren later, was achter gekomen.