Kunt u zich dat verhaal nog herinneren (ik schreef het precies een jaar geleden) over Dordtenaar Edwin de Visser? Wacht… ik help u even. Edwin, woonachtig aan de Rijksstraatweg, zag in zijn achtertuin ineens een negen meter hoge ‘metalic’ muur opdoemen en zit sindsdien letterlijk in het donker. Dat eh… mocht van de gemeente, want die loods, op het achter zijn tuin gelegen industrieterrein Dordtse Kil 3 (waar die muur dus onderdeel van uitmaakt) stond nu eenmaal in het bestemmingsplan en dan heb je als bewoner kennelijk geen poot meer om op te staan. Onzin natuurlijk, want toen Edwin daar, nu ongeveer 16 jaar geleden zijn eengezinswoning betrok, was er in dat bestemmingsplan helemaal geen sprake van dit soort hoogbouw.
Je zou denken… zó’n onmenselijke blunder maakt een gemeentebestuur hooguit één keer, maar nee hoor: Marijke Welles, woonachtig op de hoek Nieuwstraat/Augustijnenkamp, zit nu met een soortgelijk probleem. Door de verbouwing van de Kunstkerk, verrijst er straks namelijk aan haar binnenplaatsje zomaar ineens een aanbouw van ruim elf meter hoog en volgens mij wordt die muur nog zwart ook, dus Marijke zit nu, met dank aan bestuurlijke prestige-honger, voortaan eveneens in het donker. Ook háár bezwaren (wie zou er geen bezwaar maken tegen zo’n gedrocht op een paar meter van je vensterraam) zijn onlangs verworpen op basis van, u raadt het al, een bestemmingsplan. Een bestemmingsplan trouwens waar nog niet eens spráke van was toen zij daar, een kleine halve eeuw geleden, kwam wonen.
Ik ben gisteren even persoonlijk bij Marijke komen kijken en ik schrok me werkelijk een bult van de enorme inbreuk die deze (overigens volstrekt onnodig hoge) muur binnen nu en enkele maanden op haar woongenot gaat maken. Ja, onnodig, want dat aan te bouwen ‘achterportaal’ van de Kunstkerk nieuwe stijl zou best wel wat lager kunnen. Ik ben benieuwd welke jurist hier zijn tanden in gaat zetten, want dit kun je een mens werkelijk niet aandoen.