Tja, die Papendrechtse Fokkerdeal… hoe zat dat nou eigenlijk ook alweer precies? Iets met een gemeentelijke lening, een stuk grond en een prestigieus nieuw hoofdkantoor dat nu het Drierivierenpunt staat te domineren. Oh ja, het draaide destijds allemaal om de toekomst van die destijds ietwat zieltogende vliegtuigbouwer aldaar. Die leek er zomaar ineens een stuk gunstiger uit te zien omdat Fokker een rol zou gaan spelen in de ontwikkeling van de Joint Strike Fighter (JSF) en als gevolg daarvan zou het met de werkgelegenheid in Papendrecht voortaan verder wel snor zitten. Kortom, die Fokkerdeal moest er voor gaan zorgen dat er op den duur weer wat meer eh… erwten op de bordjes van Papendrechters zouden komen te liggen.
Zoiets dus… want hoe het nou precies zat met die miljoenendeal van tien jaar geleden kan ik u niet vertellen. Die was namelijk geheim en dus tast de gemeenteraad aldaar nu in het duister waar het gaat om de vraag of het uiteindelijk nou wel zo’n gunstige overeenkomst was. Je zou denken van niet: Fokker, alsmede het Britse moederbedrijf GKN Aerospace én de moeder van dat moederbedrijf (Melrose) zijn financieel momenteel wat grieperig en Pape City (financieel gewoon ziek) loopt zelfs het gevaar straks niet eens meer baas in eigen huis te zijn. Gemeentes die hun geldzaken niet op orde hebben krijgen in dit land namelijk de zogeheten Artikel 12-status en ik heb het vermoeden dat Papendrecht daar momenteel niet ver vanaf zit. Heeft Papendrecht in 2011 op een mank paard gewed? Kortom, dit is het uitgelezen moment om die deal in de gemeenteraad eens uitgebreid te evalueren, zo stelt Groen Links. Maar dáár willen het College van B&W én Fokker niks van weten, want eh… geheim is geheim. Gevolg: schimmigheid alom in een dorp waar raadsleden nu op basis van een héél groot zwart gat, een beleid moeten gaan uitstippelen. Dat kan natuurlijk niet… gooi open die boeken.