Nee, ik haal mijn neus niet op voor een toiletcolumn; al een jaartje of acht pleitte GroenLinks – en dan met name Kitty Kruger – voor de komst van een openbaar toilet in Dordrech dat ‘twentyfour seven’ toegankelijk is. En nu hebben we er, vanaf volgende week, zelfs twee en die dingen zijn nog ‘super-high tech’ ook. En ja… dat kóst een cent (met de aanleg en de installatie er van is zo’n 300.000 euro gemoeid) maar dan heb je ook iets dat een stad met bijna 120.000 inwoners en een groeiend aantal dagtoeristen waardig is. Op de website van deze krant zag ik een prachtig filmpje van het bedrijf dat deze toiletten levert en onderhoudt en dat ziet er indrukwekkend uit. Eigenlijk zijn er per toiletfaciliteit (er is er ééntje op de Grote Markt en eentje bij het parkeerterrein aan de Weeskinderendijk) twee toiletpotten, waarvan er zich steeds eentje achter een wandje bevindt, waar het machinaal gereinigd wordt. Bij elke nieuwe klant ‘schuift’ van achter dat wandje vandaan een brandschoon toilet naar voren en verder werken de deur, de waterkraan, de zeepdispenser en het doortrekken contactloos. Ook is het toilet toegankelijk voor mensen in een rolstoel, dus mooier kun je het eigenlijk niet hebben.
Op mijn website trof ik, onder een column uit 2017 over dit onderwerp, een enthousiaste reactie aan van de toiletleverancier die in Dordt nu dus uiteindelijk is ingeschakeld. Het bedrijf stelde voor, zo zie ik nu pas, om de krachten te bundelen in een gezamenlijke lobby. Daar had ik als onafhankelijk columnist natuurlijk nooit op in kunnen gaan; achteraf gezien niet nodig ook, dankzij de volhardendheid van Kitty Kruger. Hulde aan haar dus en hulde ook aan het gemeentebestuur, al vind ik acht jaar wikken en wegen persoonlijk wél wat lang. Maar ach… om wijlen mijn vader maar eens te citeren toen ik hem ooit vol trots mijn middelbare school-diploma liet zien, ‘beter laat dan nooit.’